DEZE SITE IS VERHUIST

zondag 29 april 2012

De riooljournalistiek van AT5

De naam van welke omroep komt bij je op bij de volgende omschrijving: hekel aan krakers, a priori weten wat je gaat schrijven, tendentieuze berichtgeving en lak aan alle journalistieke conventies. Inderdaad, Powned. De hoofdstedelijke TV-zender blijkt echter aangestoken te zijn door deze rechtse riooljournalisten. Het stuk ‘Woeste krakers willen stad slopen’, de inhoud laat zich raden, is een triest dieptepunt in de Nederlandse journalistiek.

‘Boze krakers roepen vandaag op tot brand, geweld en chaos in Amsterdam rond Koninginnedag’, schrijft AT5. Op Indymedia had iemand een bericht gezet onder de naam HaatKrakers Amsterdoom, waarin gedetailleerd werd opgeroepen tot geweld. Een normaal journalist had zich afgevraagd: Klopt dit bericht? Wie postte dit? Was dat überhaupt wel een kraker? Spreekt deze post voor een grotere groep krakers? Wat zijn de achtergronden? Maar niet AT5, de lellebelzender slaat meteen aan het roddelen. Gelijk online zetten, niet bij nadenken!

AT5 roept op tot geweld tegen krakers

Alhoewel, niet bij nadenken? Is dit een dwaze misstap van AT5, of is hier meer aan de hand? Naar aanleiding van de berichtgeving, die AT5 initieerde, rolt er een zoveelste golf van smaad over de Amsterdamse krakers. AT5 kan niet anders dan zich hiervan bewust zijn geweest. De zender probeerde dus bewust het imago van de kraakbeweging te beschadigen. Iets wat AT5 ook weet is dat niet zelden grof geweld gebruikt wordt tegen krakers. De zender geeft letterlijk de stad een voorwendsel om te repressie tegen krakers verder op te schroeven. En de burgemeester gaat hier graag in mee. Sterker nog, hun berichtgeving smeekt er bijna om. Niet de krakers, maar AT5 roept op tot geweld. Anders is ook fraai dat ieder voorval in Amsterdam meteen geassocieerd zal worden met krakers.

Daarnaast nog een ander detail dat AT5 ‘over het hoofd heeft gezien’. Dezelfde dag (25 april) schrijft AT5 nog een bericht, naar aanleiding van uitspraken van de burgemeester. ‘Stad voorbereid op rellende krakers’. Logischerwijs impliceert dit dat krakers niet onderdeel zijn van de stad. Kraken is echter vervlochten met Amsterdam. Eberhard van der Laan was nota bene (lang geleden) een advocaat voor de Vrankrijk! Er zijn zelfs monumenten opgericht in Amsterdam voor een rel, waar krakers geen klein onderdeel van waren. Zie metrostation Nieuwmarkt. Het is weer een voorbeeld van tendentieuze berichtgeving.

Vragen aan AT5

AT5 is gevraagd om een reactie. Die is tot nu toe niet ontvangen. De volgende vragen zijn gesteld aan hun redactie:

Heeft u een poging gedaan tot het verkrijgen van wederhoor?
Heeft u anderzijds achtergrondonderzoek gedaan?
Bent u zich er van bewust dat er een reële kans is dat het Indymedia bericht waar u uw artikel op baseerde een nep-bericht kon zijn, mede gelet op het feit dat dit bericht is verwijderd, wat slechts zelden gebeurd op Indymedia?
Bent u zich er van bewust dat zowel de auteursnaam van het bericht als de inhoud van het bericht duidelijk impliceren dat het niet geplaatst is door een daadwerkelijke activist?
Bent u zich er van bewust dat een eventueel nepbericht geplaatst kon zijn door een politiek tegenstander van de kraakbeweging, om hen in een kwaad daglicht te stellen?
Bent u zich er van bewust dat de kraakbeweging, en linkse bewegingen in zijn algemeenheid, veelvuldig en op verschillende wijzen door politieke tegenstanders en de veiligheidsdiensten werden en worden geïnfiltreerd, met als doel hun te beschadigen, vaak door de meest absurd radicale acties voor te staan en of in de praktijk te brengen?
Bent u zich er van bewust dat op uw site zelf oproepen staan tot geweld, namelijk in de reacties op uw stuk? Maar dat u de reacties, veel meer dan Indymedia, zelf in de hand heeft?
Bent u zich er van bewust dat u met dit stuk het journalistieke niveau haalt van Geenstijl?
Bent u van mening dat AT5 aan evenwichtige berichtgeving doet over kraken in Amsterdam? Zo, hoe komt dat tot uiting de stukken van het afgelopen jaar?


vrijdag 27 april 2012

Nasheed: prachtige a capella islamitische liederen

Even uitgekeken op de Westerse muziek, die toch zo vaak weer terugkeert op dezelfde deuntjes en melodietjes? Luister eens naar de nasheed, prachtige vaak religieuze of politieke liederen uit de islamitische landen. En vol van passie.

Volgens bepaalde strikte interpretaties van islamitische teksten en tradities is het gebruik van muziekinstrumenten, afgezien van zeer basale ritme instrumenten, haram. Maar dit betekent niet dat de mensen die zich aan dit gebod houden, vervolgens geen goede muziek meer kunnen maken. Net als protestanten wel degelijk kunst konden blijven maken, nadat ze de katholieke afgodsbeelden, de dominante kunstvorm tot dan toe in christelijk Europa, hadden afgezworen.

De nasheed wordt gezongen. Eén of meerstemmig en vaak op de achtergrond geneurie. Het Arabisch is als taal zeer geschikt voor deze kunstvorm. Digitale bewerking, vaak vooral een flinke galm, is wel toegestaan en geeft de zang meer vlees op het bot. De afwezigheid van instrumenten zorgt ervoor dat alle aandacht is gericht op de zangvaardigheden. Van Oost tot West worden nasheeds gezongen en beluisterd.

In vele nasheeds gaat het over politiek, en gezien de treurige geschiedenis van het Midden-Oosten en Midden-Azië wil dat zeggen: oorlog, bezetting, en al dan niet heilig verzet. Een voorbeeld van een recente politieke nasheed is deze: Zufu Al Shaheed fe Syria. De uploader schreef bij zijn video: ‘to their funeral, very touching moments, may Allah (SWT) accept them in the highest heaven. It is people who have the wheel to sacrifice their lives for this revolution and to remove the oppressor and arrogant Bashar al Assad from his throne. which is more dear to him than the Muslims' blood is spilled.’

In deze video, en andere youtube video’s, is de boodschap nog duidelijk te begrijpen, vanwege de beelden. Vaak is de boodschap onduidelijk voor zij die het Arabisch niet machtig zijn. De zang is an sich al zeer de moeite waar om naar te luisteren. Maar lied en boodschap zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en als je geen moeite neemt de zangers te snappen, dan neem je ze ook niet serieus. Het is dan ook erg fijn dat ook hier aan gedacht is. Hebbit Kerrih, één van de allermooiste nasheeds, is met vertaling beschikbaar op youtube, net als veel andere liederen. 

Nasheeds worden ook gezongen in het Engels, bijvoorbeeld door No Beats Necessary. Deze zijn beter te begrijpen, maar missen naar mijn mening de kracht van de Arabische nasheeds. Engelse nasheeds klinken….te westers.

Op deze website zijn erg veel nasheeds gratis beschikbaar en te downloaden:

Hebbit Kerrih, zonder vertaling:


En nee, hier heb ik het expres niet gehad over de duidelijke problemen die er zijn met jihadisme of religieus fundamentalisme. 

zondag 22 april 2012

Pas op: inkomend Wilderiaans gespin

Wilders kapt met het kabinet omdat hij AOW’ers wilde ontzien en niet wil luisteren naar Brusselse dictaten. Zegt ‘ie. Het blijkt complete onzin en dat sommige media het klakkeloos overnemen is schandalig. Het is de wereld op zijn kop.

De drieprocentnorm is met name door de Nederlandse regering, waar Wilders officieus onderdeel van was, in Brussel erdoorheen geduwd. Nu zou Wilders nog kunnen zeggen ‘dat was de eurofiele premier in Brussel’. Het blijkt echter dat vorig jaar de Tweede Kamer zich heeft uitgesproken. De Christenunie diende een motie over begrotingsdiscipline in. Centraal onderdeel hiervan was en is: maximaal 3 procent overschrijding op het staatsbudget. Dit is gesteund door de PVV. Met andere woorden die drieprocentnorm, die komt uit Nederland, die heeft Geert Wilders z’n persoonlijke zegel er aan hangen. Da’s één.

Geert Wilders zegt voor de camera dat de maatregelen uit het Catshuis de ouderen zouden pakken, en allerlei dingen bevatten waar hij totaal niet achterstaat. Is het niet wat vreemd dat hij pas na zeven weken hier achter komt? Nee, dat is het niet. Het zal Wilders een worst wezen wat er gebeurd met de ouderen in Nederland. Hij tekende voor die 14 miljard, die opnieuw een mokerslag had geweest voor de arbeidende of rustende mensen. Pas als de cijfers van de CPB binnenkwamen, toen realiseerde hij zich dat hij dit niet kon verkopen. En wat doet een verwend kreng als hij iets stouts heeft gedaan? Het rent weg en verteld zo snel mogelijk rond dat het niet zijn schuld was, dat hij wel braaf was, en dat die andere jongetjes stout waren en dat geld van die oude mensen wouden gappen. Eigenlijk wilde hij niet. Het was hunnie idee. Dat is twee.

Dan zijn er nog drie, vier en vijf enzoverder. Die ga ik nu niet helemaal uitschrijven, maar het heeft iets te maken met de fictie dat Wilders niet in dit kabinet zat. Op het moment dat hij het Catshuis uitkwam sloeg hij oorlogstaal uit, alsof hij nooit de oppositiebanken had verlaten. Wat een waanzin! Hij heeft anderhalf jaar meebezuinigt! Om met een bekend politicus te spreken: 'Dit is zo'n grote leugen dat men niet doorheeft dat de waarheid grof geweld wordt aangedaan.'

Leren van de smurfen

We leven in een prestatiecultuur. Resultaat wordt beloond, en een fout wordt bestraft. Hoe logisch dit voor veel mensen ook moge klinken, er hangen zware nadelen aan op zowel persoonlijk-, groeps-, en maatschappelijk niveau. Een collectieve verandering van onze houding zou dit mogelijk kunnen verhelpen. Een gastpost door Merijn van Wouden.

Op persoonlijk niveau
Wanneer je een worst wordt voorgehouden, probeer je deze zo efficiënt mogelijk te pakken. Je richt je op het doel, en gunt dit een ander niet. Je zet jezelf onder druk, probeert te presteren wat een hoop negatieve emoties oproept. Het resulteert in, paradoxaal genoeg, een contraproductieve houding. Onderzocht zijn situaties waarin het doel/de worst niet aanwezig is, en men zich vooral richt op het proces zelf (zelfontplooiing, leerdoelgerichtheid). Het blijkt dat iemand dan juist beter presteert, en er ook veel positieve karaktereigenschappen aan kan ontlenen (emotionele stabiliteit, extraversie, openheid, vriendelijkheid, consciëntieus).

Op groepsniveau
Binnen een groep in de prestatiecultuur worden fouten door een groepslid verbloemd (hiervan zijn bekende voorbeelden te bedenken binnen de rechtspraak, de medische wereld, enz. die tot nationale schandalen hebben geleid). Er heerst competitie tussen kompanen. Ook dit werkt de voortgang tegen. Prestatiecultuur binnen bedrijven hangt samen met een hiërarchische structuur, waar je je baas als bedreiging ziet en waar daadwerkelijk slechter gewerkt wordt dan bij een bedrijf met een open, gelijke sfeer waar je je `baas' (lees werkgever) als een relatie ziet waar je in kan investeren en iets mee wil bereiken. Dit laatste type komt helaas zelden, en dan vooral bij kleinere innovatieve bedrijfjes voor. Dit zijn dan ook de bedrijfjes die enthousiast en met passie te werk gaan en niet uit het veld zijn te slaan. Er heerst in deze omgevingen wederzijds vertrouwen en een open foutencultuur; fouten kunnen besproken worden. Er wordt eerder feedback aan elkaar gevraagd. ICT-bedrijfjes passen verschillende expliciete bedrijfsvoeringen toe, waarvan er n model vooral hierop anticipeert: Scrum. Andere sectoren zouden hier een voorbeeld aan kunnen nemen door dit model ook toe passen.

Op maatschappelijk niveau
Zoals al gezegd, we leven in een prestatiecultuur. De oorzaak hiervan is dat het met de paplepel wordt ingegoten. Vanaf je geboorte wordt er van je verwacht dat je een bepaalde lijn volgt. Scholen zijn extreem prestatiegericht. Een toets moet gehaald worden, anders mag je niet verder. Experimenteren of eigen interesses worden afgestraft. We worden getraind om in een verticale structuur te passen. Dit valt samen met kapitalisme. Voor horizontale, socialistischere structuren moet een modern westers mens eenmaal in het leven een knop in zijn hoofd omzetten. Dat zou niet nodig moeten zijn. En niet alleen voor een selecte groep.

Verandering?
De prestatiecultuur is een probleem. Maar is een prestatiecultuur niet intrinsiek aan presteren als maatschappij? Dat is een belangrijke vraag die beantwoord moet worden voordat we erover denken om überhaupt aan deze situatie te sleutelen. In de economisch meest welvarende landen heerst de grootste prestatiecultuur, er is dus in ieder geval een correlatie. En er zijn praktijkvoorbeelden van ideologieën die uitgaan van eigen initiatief van het individu, saamhorigheid, transparantie, etc, die
op de tekentafel mooi leken maar in de praktijk onwerkbaar bleken.

Zit er een onmogelijke overbrugging tussen het niveau van een kleine groep en een grote?
Waarom werkt Scrum binnen een kleine startup wel, en (nog) niet binnen een multinational?
Waarom werkt socialisme binnen een kibboets wel, en (nog) niet op nationaal niveau?
Het antwoord hierop heb ik niet, maar ik weet wel dat deze vragen samenhangen. En er zijn toch al maatschappijbrede veranderingen gaande zijn in de houding van de jonge generatie op gebied van prestatiecultuur. De internetgeneratie neemt ook zelf initiatief, laat ook minder over zich heen lopen, is ook enthousiast en vertoont steeds meer de verschijnselen die leerdoelgerichtheid met zich meeneemt. Aangezien men dit zich steeds jonger beseft, kunnen scholen op een gegeven moment misschien zelfs toetsingen afschaffen. In de klas zit je om te leren, voor jezelf, en niet voor een papiertje. De toetsing is het leven zelf. Een leerling kan zelf wel beseffen of hij een bepaald niveau wel of niet kan bijbenen, en zelf de kennis selecteren die hij nodig heeft in het leven dat hij beoogt. Een eventuele expliciete toets kan een bedrijf zelf altijd nog afnemen. Zo'n houding in de jeugd zal doorpropageren in het latere werkzame leven. Grote organisaties moeten hier ook op anticiperen door de organisatie in kleinere gelijkwaardige teams op te splitsen waarbinnen een hechte band heerst en men geen nummertje is.

In het smurfendorp werkt het. Nu nog deze fictie naar non-fictie vertalen.

vrijdag 20 april 2012

Het verdriet van Antwerpen

Nationaal drama de Hedwige polder. Den Haag wil de dijken doorsteken! Hansje Brinker is al opgepakt! De polder moet onder water als consequentie van een verdrag met België, dat draait om de haven van Antwerpen. Dat gaat in tegen de Volksaard van De Zeeuw! En we gaan toch zeker die vermaledijde Belgen niet helpen, laat die schepen naar Amsterdam Rotterdam gaan! Wat is hier aan de hand? Wat is zin, wat is onzin?

De Hedwigepolder, wie kent hem niet? Het Nederlandse deel is wel drie vierkante kilometer groot en met één bewoond huis (Wikipedia), maar dan wel een Nederlands huis hè! Amaai zeg. De schaal van problematiek is dus zeer beperkt. Het is verleidelijk op basis hiervan de hele kwestie terzijde te schuiven als weer een zoveelste afleidingsmanoeuvre van de politici. In plaats van de miljardenbezuinigingen, crisis, armoede etcetera gaat het over een ondermaats en amper bewoond weiland. Echter ga ik er hier een principekwestie van maken met lange historische wortels.

Laten we beginnen bij Antwerpen. Deze stad was ooit het middelpunt van de De Nederlanden. Banaal voorbeeld: de ij-klank, het meest bekend uit Amsterdam, komt uit Antwerpen. Totdat de Antwerpenaren de ij-klank  ontwikkelden werd ‘ij’ uitgesproken als ‘ie’. Stel je voor dat dat nogsteeds zo zou zijn! Naast deze uitspraakkundige fijngevoeligheid was Antwerpen voor de 80-jarige oorlog dé handelsmetropool van West-Europa.

Dan nog iets. De opstand van de Nederlanden tegen Spanje was voornamelijk een opstand van mensen uit wat nu België heet. Willem van Oranje? Belg. Guido de Brès,toenmalig belangrijkste Nederlandse christelijke schrijver? Belg. Marnix, schrijver van het Wilhelmus? Belg. Belg Belg Belg Belg enzoverder. Aldaar begon de beeldenstorm, daar was de revolutie, België was the place to be als opstandige Nederduitse jongeling. Maar de oorlog werd daar verloren. Rijke Belgen kwamen en masse (600.000 tijdens de oorlog) naar het Noorden. Wat de Nederlandse Republiek vervolgens met de Zuidelijke Nederlanden deden, de bakermat van hun cultuur, geloof, welvaart en vrijheid, is simpel: “fuck the fucking fuckers!”, zei landsadvocaat Johan van Oldenbarneveldt.

De haven van Antwerpen werd afgesloten. Het aantal inwoners halveerde. Antwerpen werd niet veroverd, of bevrijd (afgezien van een paar halfslachtige pogingen). Want dan zou het Amsterdam naar de kroon kunnen stijgen. Nee, Antwerpen moest door de Spanjaarden getiranniseerd, en de Hollanders verpauperd blijven. Aldus was de ooit zo trotse stad vernederd. Belgïe (De Spaanse Nederlanden, later de Oostenrijkse Nederlanden) werd later een militair bolwerk van de Republiek, in een poging de machtige Franse koningen tegen te houden.

De Fransen echter trapten in 1792 de Hollanders uit de Oostenrijkse Nederlanden en Antwerpen werd Napoleons ‘pistool gericht op Engeland’. Hij liet de haven ontwikkelen. De negentiende eeuw was een bloeiperiode voor België, terwijl Nederland achterbleef. De haven van Antwerpen bloeide, bevrijd van de Hollanders, op. Alhoewel, bevrijd van de Hollanders­? Nee, eerst in 1815 hoorde België nog bij het Noorden, het zou zich nog vrij moeten vechten in een oorlog. Want de grote machten hadden van wat nu de Benelux is het Koninkrijk der Nederlanden gemaakt. Pas in 1839 was België’s onafhankelijkheid helemaal geregeld. 

De Prins van Oranje voert het leger aan tegen de Belgen in 1831
De groeiende haven van Antwerpen was van doorslaggevend belang bij de onderhandelingen over de onafhankelijkheid van België. Nederland eiste Limburg en kreeg het oostelijke deel, alhoewel de Limburgers liever bij België wilden. Nu was de verbinding van Antwerpen naar het industrialiserende Ruhrgebied een stuk lastiger geworden. Dus bedong België de aanleg van de IJzeren Rijn: een spoorweg naar het Ruhrgebied. Het duurde nog decennia voor de Nederlanders dit aanlegden, wat bepaald Antwerpen niet hielp. In 1991 is het Nederlandse deel buiten gebruik gesteld. België wil het weer open hebben, maar Nederland werkt wederom tegen. Onze vriendelijke zuiderburen moesten zelfs naar een internationaal gerechtshof gaan om Den Haag te dwingen. In 2005 was er de uitspraak: de IJzeren Rijn moet open. Anno 2012 is deze nog niet open. Prorail zegt dat de Belgen eerst het spoor moeten verbeteren; wat een vreemd gevoel voor humor hebben ze bij Prorail.

Belangrijker was dat Nederland in 1839 Zeeuws-Vlaanderen behield. Zo controleerde Nederland de Westerschelde en de route naar Antwerpen. Volgens het onafhankelijkheidserkenning van 1839 moet Nederland de toegang tot Antwerpen garanderen. Dus als de Schelde verzandt, moet dit uitgediept worden, logischerwijs. Of als de schepen groter worden, wat al sinds jaar en dag zo is, dan moet de Schelde ook uitgediept worden. Eerst konden echt grote schepen Antwerpen niet aandoen, en gingen naar Rotterdam. Nederland heeft dus een belang er bij hier zo moeilijk mogelijk over te doen. In 2010 is het daadwerkelijke verdiepen daadwerkelijk afgerond.

Het is te hopen dat dit wat technische verhaal je niet verveeld heeft. Het zal nu weer over iets anders gaan.

En dan is er dus nu de Hedwigepolder. Daar doet men dus nu heel moeilijk om, net als men weer moeilijk doet over de IJzeren Rijn. Het mag duidelijk zijn dat dit gelazer over dit amper bewoonde, minuscule poldertje, een grote historische kontekst heeft: het ondermijnen van Antwerpen ten behoeve van Amsterdam en Rotterdam. Er is echter nog wel één ding dat over de Hedwige gezegd dient te worden: hoezo is het erg een stuk onder water te zetten, eigenlijk?
Zeeland is een lappendeken van water, land, water dat land is geworden en land dat water is geworden. Het is een heel dynamisch kustgebied. Zo ligt Zeeland bezaaid met tientallen verdronken dorpen. De Hedwigepolder is onderdeel van, of ligt tegen (het hangt er vanaf hoe je het bekijkt), het Verdronken Land van Saeftinghe. Dit was 450 jaar geleden een welvarende polder, die deels ondergelopen is, deels expres onder water is gezet. Nu is het een prachtig en belangrijk natuurgebied. De Hedwigepolder is in 1907 drooggemaakt. En dan gaat dit stukje nu weer terug naar de natuur, zoals zo vele stukjes Zeeland eerder. Wat zou het? 

En dan is het hier nog niet eens gegaan over de stevige nationalistische hype die hier rondom georganiseerd wordt.

maandag 16 april 2012

De gruwelijke slachting van Fallujah

Fallujah is altijd een begrip geweest voor de sadistische slachtingen die het Amerikaanse leger in Irak aanrichtte. In 2004 is zwaar gevochten om de stad. De feiten waren te schokkend om te begrijpen. Als je hoorde wat gebeurde sloot je je mentaal voor een deel af. En dan lees je dit, in 2012. Het resultaat van de chemische aanvallen:

'Op een scherm toont hij (de doctor) foto's van kinderen zonder hersenen, zonder ogen of met hun ingewanden buiten het lichaam.'

'toenames van kanker, leukemie en babysterfte en afwijkingen van de normale man/vrouw-verhouding bij geboorte in Fallujah significant groter dan bij de overlevenden van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki in 1945'

En dit is hoe een van de slachtoffers er uit zag.

De witte fosfor brandt door het vlees. Het is te hopen dat hij van de impact dood was, en niet heeft hoeven voelen hoe de Amerikaanse chemische wapens langzaam zijn levend vlees verteerden. Is er iets gruwelijkers te bedenken? Het enige wat wellicht nog erger is zijn de experimenten van Mengele.

Gaza dient vaak hetzelfde doel: testlab voor nieuwe wapens.

vrijdag 13 april 2012

Krakerskoningin Beatrix van Oranje-Nassau

Al jaren wordt, pand voor pand, de krakersbeweging langzaamaan ontruimd. In Amsterdam zijn er in jaren niet zo weinig krakers geweest. Enkele kopstukken lopen echter nog vrij rond. Zo ook Beatrix van Oranje-Nassau, ook bekend als ‘De Koningin’. Een groot gebouw in Amsterdam wordt door deze brutale kraakster bezet en is onherkenbaar verbouwd tot feestplek. De oorspronkelijke gebruikers moeten zich behelpen in een achenebisj pandje.

Zoals vele kraakpanden heeft het pand van Beatrix een bijnaam gekregen. Het gebouw, gelegen in de buurt van krakersbolwerk De Vrankrijk en de Tabakspanden, wordt liefkozend ‘Het Paleis op de Dam’ genoemd. Het belang van dit kraakpand wordt onderstreept door het feit dat ongeveer de helft van de protestmanifestaties in Nederland vóór dit pand plaatsvindt. De oorspronkelijke gebruikers waren de burgers van Amsterdam. Begin 19e eeuw kwam hier echter een abrupt einde aan.

Eind 18e eeuw was de Nederlandse Republiek onder de voet gelopen door een horde Frankische barbaren. Deze volksverhuizing veroorzaakte een grote chaos. De barbaarse keizer Napoleon installeerde zijn broertje Lodewijk Napoleon als koning. De burgemeesters van Amsterdam waren danig geïntimideerd door deze langharige strijder (Lodewijk betekent ‘luide vechter’) dat ze hun stadhuis aan hem afstonden, in de hoop niet geplunderd te worden. Lodewijk was tevreden, maar zijn grotere broer plunderde Amsterdam alsnog, waardoor het volledig verarmde. 

In 1813 werden de Franken Nederland uitgezet en kreeg Amsterdam haar stadhuis terug. De burgemeesters hadden echter moeite met de verhuizing. Willem van Oranje-Nassau (Oranjes zijn een beetje dom, dus heten voor het gemak allemaal Willem) rook zijn kans. Met zijn organisatie genaamd ‘De Regering’ nam hij het stadhuis in. Sindsdien is het één grote beestenboel in het stadhuis, dat onherkenbaar verbouwd is. Er is een balkon aangebouwd, een enorme keuken ingezet voor de feesten van de Oranjes, enzoverder. Want als woonruimte wordt dit kraakpand amper gebruikt. Als 'Social Center' wordt het met name gebruikt voor anarchistische bijeenkomsten, luidruchtige punkconcerten en zuipfestijnen. 'Koning' Willem III was dan ook een notoire alcoholist en Willem IV 'de kroonprins' had als bijnaam 'Prins Pils'.

Ondertussen moesten de burgemeesters zelf weer iets vinden. Uit nijd kraakten ze een pandje aan de Oudezijds Achterburgwal dat ooit van weer een andere Willem van Oranje was geweest, Het Prinsenhof. Hier zaten ze tot 1988, toen de ME de burgemeesters ontruimde tijdens de Stopera-rellen. De krakersdynastie van de Oranjes bleef echter wel zitten waren ze zaten en veroorzaakten overlast voor de hele buurt. Een tijdje kraken om leegstand tegen te gaan moet kunnen, maar 206 jaar geen huur betalen? Naar de huidige marktprijzen zou de achterstallige huur ongeveer 2 miljard euro bedragen.

Zo is het echt gebeurd.

Hoe lang zullen de Amsterdammers dit onrecht nog lijden? Neem het stadhuis terug, verjaag het Oranjetuig uit ons stadhuis!

dinsdag 10 april 2012

Nieuwe Peilingen

Een nieuwe peiling van Maurice de Hond.

PVV 19
PvdA 23
SP 29
VVD 32
Ajax 58

Met nog 6 rondes te gaan. En de VVD speelt een uitwedstrijd tegen de SP volgende week dus kunnen ze niet beide de drie zetels pakken. Benieuwd of wéér een vleugelspits zich afscheidt tijdens de wedstrijd en subiet een nieuwe club opricht. Sta je in ene met nog maar 75 spelers op het veld!

maandag 9 april 2012

Robert M. en Mark R.

Wat is het verschil tussen Mark R en Robert M? De een maakt filmpjes van zijn smerige zaakjes in achterkamertjes, de ander niet. Ja, het is weer oud-hollands kuipen in het Catshuis. De hoofdverdachten van de komende aanslag op de inmiddels kreupele verzorgingsstaat ruilen politiek wisselgeld als ware het kwartetkaarten. Zoals dat hoort in een ‘democratie’ gebeurt dat achter gesloten deuren. ´Mark, mag ik van jou uit pseudofeministisch racisme de kaart boerkaverbod?’ ‘Die heb ik niet Geert, mag ik van jou dan uit de serie je reinste diefstal de kaart  pensioen op je zeventigste?’

Iedere avond weer Robert M in het 8 uur journaal. Nieuws omdat het nieuws is, waarschijnlijk. Maar inmiddels weten we wel wat voor man het is en wat hij gedaan heeft. De meeste mensen zullen meer van Robert M afweten dan van hun gemiddelde collega. Laten ze er nog een ietem over maken als hij veroordeeld is, en echt nieuws gaan uitzenden. Mark R komt in tegenstelling tot Robert M tot nu toe weg met zijn misdaden. Eén hiervan is het flink inperken van het passend onderwijs. Dit gaat de jeugd van vele kinderen tekenen en hen voor hun leven een beperking opleggen. Waarom Mark er mee weg komt? Dezelfde reden als dat Robert er eerder ook mee weg kwam. Met een leuke glimlach – en alles in het geniep doen.

Er is een lange traditie van kuipen in Nederland. Dat gaat eeuwen terug. Onder Paars gebeurde het, toen heette het achterkamertjes. Balkenende had zijn eigen stijl: hij stond de pers nog te woord, maar wist iedere vraag te ontwijken om vervolgens het CDA-program te herkauwen. De truuk van Marks kabinet is weer anders. Dat stadium van Balkenende is de Nederlandse Democratie inmiddels ver voorbij. 

Tegenwoordig is iets pas het vermelden en bespreken waard als het al besloten is. Donner vice-president Raad van State? “Ongehoord!”...”hoe kom je er bij!”....en toen was het gebeurd voor we het wisten. En zo gaat het de hele tijd. Rutte bekuipt in de achterkamertjes met zijn afwisselende gedoogpartners PVV, PvdA, D66 en Groenlinks hoe de deals er precies uit moeten zien en we worden opgezadeld met een voldongen feit. De vrijgezel Rutte valt dus zeker te typeren als een politieke breezerslet. Met werkelijk iedereen, zelfs de achterlijke theocraten van de SGP, duikt hij in bed om het maar geregeld te krijgen. 

Wisselgeld is bij dit alles een sleutelwoord. Politici geven en nemen. Werkelijk alle partijen doen hier aan mee. Ze ruilen dingen uit; spelen met het land, de inwoners, onze rechten en voorzieningen, alsof het een spelletje kwartet is. Dus is de JSF geruild voor een flexibilisering van de arbeidsmarkt. De AOW is geruild voor anti-islam maatregelen als het boerkaverbod. Soms wordt zelfs geruild zonder iets terug te krijgen: inleveren in de hoop later in de regeringsbankjes te mogen zitten. Vandaar dat we nu dankzij Groenlinks een paramilitaire politie aan het opleiden in Koendoes en de SP vindt dat F-16s daar vaker in actie mogen komen. 

Maar heus, men is de democratie toch niet vergeten. Welnee, politici gaan ‘het land in’ en verschijnen op televisie om met ons te praten. Hier is het sleutelwoord ‘draagvlak’. Het verschil tussen een schijndemocratie als de onze en een werkelijke democratie zit precies in dit woord. In een echte democratie beslissen de mensen zelf. In een schijndemocratie worden de besluiten genomen door een elite, om vervolgens met behulp van de media ‘uitgelegd’ te worden in een poging de mensen voor dit besluit te winnen. Dat heet ‘draagvlak creëeren’. Denk bijvoorbeeld aan de farce rondom de Europeese Grondwet van 2006. Dat ze er toen niet meteen mee weggekomen zijn is wel een nodige nuancering voor het voorgaande. Want ja, politici moeten wel allerlei truuks en instituten gebruiken om hun plannetjes erdoor te krijgen – zo moesten ze die grondwet eerst een andere naam geven en geen lastige referenda meer uitschrijven voordat ze het er doorheen konden rammen - want ze weten dondersgoed dat als ze dat niet zouden doen, ze met pek en veren de stad uit gejaagd zouden worden.

vrijdag 6 april 2012

De blanke man leert Suriname een lesje mensenrechten

De decembermoorden van 1982 houden nog steeds veel mensen bezig. Vooral de voormalig kolonisator, Nederland, loopt over van de warme gevoelens voor mensenrechten in Suriname. De ambassadeur is teruggeroepen uit Paramaribo nu de amnestiewet is aangenomen, en het kabinet dreigt met nog meer sancties. Maar van alle landen zou Nederland z’n mond moeten houden over Surinaamse aangelegenheden. Niet in de laatste plaats omdat Nederland driemaal hypocriet is.

Voor de duidelijkheid: Desi Bouterse is een slecht man. Hij heeft gemoord en de wil van het volk terzijde geschoven en onderdrukt. De mensen die de huidige president van de Republiek Suriname voor zijn daden ter verantwoording kunnen en moeten roepen zijn echter de Surinamers zelf. Wat heeft Nederland te maken met deze interne Surinaamse zaken? Is Nederland soms vergeten dat het in 1975 al zijn rechten over Suriname heeft opgegeven? Nederland heeft Suriname en de Surinamers eeuwenlang een groot onrecht aangedaan. Het past dus dat Nederland zich als een berouwvol persoon inhoudt. In plaats daarvan leest Nederland Suriname de les.

Het is al erg genoeg dat Nederland zich gedraagt als kolonisator. Maar het is ook een hypocriete kolonisator. Nederland zegt tegen de Bouterse aanhangers: het maakt niet uit dat het 30 jaar geleden is, de decembermoorden mogen niet vergeten worden, er moet gerechtigdheid komen. Wat zijn dan de acties van de Nederlandste staat omtrent misdaden die lang geleden aangericht zijn, die niet vergeten mogen worden, waar gerechtigheid nog steeds op zich laten wachten?

Enkele jaren geleden is het NiNsee opgericht, het Nationaal instituut Nederlands slavernijverleden en erfenis. Om eindelijk de verdiende aandacht te geven aan deze belangrijke episode. Te lang was dit gebagatelliseerd of goedgepraat. Over de tekortkomingen van NiNsee wil ik het hier niet hebben, maar het was een middel, een stap in de goede richting. Wat doen onze rechtse voorstanders van het aanpakken van oude misdaden? Ze bezuinigen NiNsee weg. En daarmee probeert het huidige kabinet deze misdaad, waarvoor de Nederlandse staat nog steeds verantwoording moet afleggen, onder het tapijt te vegen.

Een andere kwestie, die rond dezelfde tijd speelde als de decembermoorden, is de dictatuur in Argentinië. De kroonprins is getrouwd met de dochter van een oorlogscrimineel. Máxima’s vader was net zo betrokken bij een moorddadig regime als Bouterse. Haalden zij zelf de trekker over? Zo zijn politici niet, daar hebben ze mensen voor. Zorreguieta en Bouterse delen hun wasbak met Pontus Pilatus. In plaats van dat de staat Zorreguieta vervloekt en vervolgt, organiseert de staat een PR-campagne voor de beste man. We zien hem tegenwoordig vrolijk glimlachend en zwaaiend op de foto, gedresseerd zoals alleen paarden en blauw bloed dat zijn. 

De derde reden waarom Nederland hypocriet is, zijn de massamoorden tijdens de ‘politionele acties’ in Indonesië. Ook hier houdt de Nederlandse staat nog steeds feiten achter en gerechtigdheid is nog niet geschied. Vadertje Drees? Die lieve oude Sociaaldemocraat van toen alles nog goed ging? Massamoordenaar. Hij was premier, hij gaf de opdracht. Wie hoor je daar over? Niemand. Drees is gecanoniseerd en zelfs Wilders prijst zijn naam. En wat een herrie was er om die ouderen van dagen van Rawagede die nu eindelijk eens een schamele schadevergoeding wilden. Een korte zoektocht op Wikipedia naar wat premier Hendrik Colijn heeft aangericht in Indië voor zijn premierschap levert ook de nodige feiten op.

Er valt natuurlijk nog veel meer te zeggen over dit kikkerlandje, maar drie is op goede vrijdag zo’n mooi getal. Nederland is hypocriet. Rutte, hou je wauwel en laat Suriname met rust!