DEZE SITE IS VERHUIST

vrijdag 28 september 2012

Vluchtelingenkamp Osdorp: alle hulp welkom

Vandaag ging ik langs met nog iemand van de IS op het kamp in Osdorp. Zij is er al wat langer bij betrokken. Wat een treurige, schokkende situatie daar. De verhalen die ze te vertellen hebben, maar ook de letterlijke situatie. Het kamp breidt nog uit, meer mensen komen. Dus zijn meer voorzieningen nodig. Vandaag hebben we er met vereende krachten en wat hulp uit de buurt aan gewerkt. Duidelijk is dat de oplossing echter moet komen van de politiek en de IND, niet van een beter sanitair of dergelijke zaken.

Ik was letterlijk overweldigd. De uitzichtloze situatie wat asielprocedure spiegelt zich keurig in de treurigheid van het kamp. Het toilet is exemplarisch. Een buurtbewoner laat de mensen gebruik maken van zijn toilet, maar op de momenten dat het bij hem niet kan moest men zich tot nu toe behelpen met een emmer die achter een rottend stuk hout stond. Daarom hebben we gezamenlijk een latrine gemaakt. De gemeente weigert namelijk een toilet te sturen, waartoe ze wel verplicht zijn. De latrine biedt iets meer privacy en is iets hygiënischer dan de emmer. Terwijl ik dit schrijf gaat het regenen. Het is maar zeer de vraag of de matige tentjes het herfstweer goed weerstaan. Ook hier hebben we vandaag aan gewerkt. Neemt niet weg dat het gewoon koud is inmiddels en er nogsteeds een gebrek aan dekens is.  Tegen de 40 mensen overnachten vandaag in het kamp en de groep lijkt te groeien.

Hoe veel hulp ook komt van buurtbewoners en activisten, dit probleem is veroorzaakt door de politiek en de IND. Zij zijn de enigen die de situatie kunnen oplossen. Het kamp is geen antwoord: het is een wanhoopskreet. De hamvraag is dus: hoe kan de druk op hen worden opgevoerd?

Tegelijkertijd is alle hulp welkom. Kom langs bij de Notweg. Al is het maar om deze mensen een hart onder de riem te steken. Ze hebben de meest lelijke kant van Nederland gezien: het immigratiebeleid. 

Een dezer dagen meer op www.socialisme.nu





'Sanitair' voor ingreep

Bouw latrine

Resulaat, met 'deur'

Maar ja, dan moet je hier je behoefte doen....Nederland 2012


woensdag 26 september 2012

Asielzoekerstentenkamp in Amsterdam Osdorp

Tentenkamp Ter Apel in mei
Asielzoekers hebben een tentenkamp opgezet in Amsterdam Osdorp. Eerder stonden ze in de achtertuin van de diaconie. Alhoewel het dramatisch is dat deze mensen zich gedwongen zien tot deze daden over te gaan, is het los daarvan geweldig dat de laatste tijd zoveel openlijk actie wordt gevoerd door asielzoekers zelf. Zeer tastbaar wordt het probleem aan de kaak gesteld en de druk op de politiek werkelijk opgevoerd. Media herhalen het refrein dat 'sommige' buurtbewoners de asielzoekers overlastgevers vinden en het kamp weg willen. Dit is stemmingmakerij van de racistische media. Het is geen slecht idee om er langs te gaan en die mensen een hart onder de riem te steken en openlijk duidelijk te maken dat velen een einde willen aan het onmenselijke immigratiebeleid. Wellicht kunnen we die mensen ook wat geven. Actie! In Den Haag was er ook al een demonstratie waar veel activisten aan meededen.....Amsterdam kan niet te ver achterblijven, toch!

dinsdag 25 september 2012

Wist je niet dat wij jongeren de politie haten?

Als je je hier niet in herkent ben je op de verkeerde plek
Het is toch een opmerkelijk schouwspel. Op het internet buitelen de commentatoren over elkaar als het gaat over Haren. Maar wat een geleuter wordt er uitgespuwd. Dit gaat geen lang artikel worden, met een simpel punt: wist je niet dat wij jongeren de politie haten? Wist je niet dat het gewoon saai is in Nederland? Dat wij niets te zeggen hebben? De Rode Lynx kan zich prima vinden in de jongeren van Haren.

Luister naar de video bij het lezen van dit artikel.

Tot nu toe heb ik twee goede artikelen gezien over de rellen in Haren. Peyman Jafari van de Internationale Socialisten schreef een controversieel stuk, Autochtone gemeenschap moet rellen in Haren veroordelen. Op het internet kreeg Peyman een berg stront over zich heen. Hij stelde via satire de hypocrisie van de media en politici aan de orde als het gaat over rellende jeugd, met name die rondom 'allochtonen'. Tot in België verbaasde men zich over het gebrek aan inzicht en humor dat de Nederlanders hadden bij het lezen van dit stuk. Want velen hadden gewoon stomweg niet door dat het satire was of konden het niet begrijpen. Peter Storm schreef Haren: rellen met redenen. Dit is de diepste en evenwichtigste analyse van de rellen die ik tot nu toe heb gezien op het internet. Zoals de titel al impliceert gaat hij in op de redenen en de betekenis en het is zeker de moeite waard om te lezen. Beide stukken zijn echter geschreven door niet-jongeren.

Ik zal wat bekennen. Als ik schrijf dan neem ik een vocabulaire aan. Een woordenschat, een taalgebruik. Deze taal is niet de mijne. Totaal niet. Ik ben opgegroeid in een kansloze wijk in Amsterdam Noord, de Molenwijk. Kampioen wapenbezit onder jongeren toen ik er opgroeide (ik weet niet hoe het nu zit) en eigenlijk gewoon een criminele pauperwijk. Vechten heb ik op straat geleerd. Als je mij persoonlijk treft (ik ken deze nette taal goed) dan ben ik eigenlijk gewoon grofgebekt. Lomp. En als je me naast de meetlat legt van de burgerlijke maatschappij, dan misdraag ik mij gewoon regelmatig. En daar schaam ik mij dus niet voor, want hun regels zijn de mijne niet. Punt.

Dus hierbij ff gewoon voor de duidelijkheid in het Amsterdams, soas ik het sou segge in me eige taal. En nou niet lope kankeren op me afkomst want ik bennet niet vergeten. Jongeren hebben een fokking teringhekel aan de polisie. Die leiers maken't lefen godverdamme moelijk. Fan de fietslichtcontroles, tot prefentief foeilleren, de kamera's, wapencontroles (waarom moesse se nou altijd me messie in beslag nemen op wapenkontroles op me school? Assof ik me dan feilig foel?), die irritante moskieto's, en so fokking verder ik ken het niet eens meer opnoemen. Je ken nieëens meer een biertje drinken op Centraal of gewoon ff hangen in een portiek of de pennelikkers komen moelijk doen. So heb iedere jongere een eige probleem met de smeris. Dus wat kreig je dan as se je feesie lope te festeren met hun knuppels en helmen? Nou dan kreige se een bierie op hun harses! Jongere haten de polisie. Voor de leesbaarheid dan maar weer terug naar het Algemeen Beschaafd Nederlands want waarschijnlijk is het toch net iets teveel van het goede voor mijn nette leespubliek. 

Het is gewoon teringsaai in dit land. Zoals drukwerk al zei: ik verveel me zo in Amsterdam Noord. En ik nu dus in Landsmeer. En kennelijk mensen ook in Almere, Amersfoort, Leeuwarden enzoverder. Dus is er een 'feestje' waarvan de autoriteiten zeggen: kom niet, het mag niet. En dat feestje is dan ook nog in ongelofelijk kakdorp, dat is dan gewoon een magneet voor iedereen die a) een verzetje wilt b) de autoriteiten wil rellen. En als er dan een opstandige sfeer is, en de bier en de peuken die worden schaars, dan is de oplossing gewoon heel simpel. Daar is de Albert Heijn, hup naar binnen. En we hebben weer peuken en bier. Neem ik het ze kwalijk? Hoogstens dat ze niet zo slim waren een sjaal voor hun mond te houden. Legitimeer ik nu de plunderingen? Albert Heijn plundert dagelijks onze portomonees dus laat die rijke stinkerds er maar aan wennen.

En dan als laatste punt. Jongeren hebben gewoon geen drol te zeggen in dit land. Dat heb veel redenen waar ik nu niet op in zal gaan. Maar resultaat is dat bijvoorbeeld Buurthuis het Anker in Amsterdam Noord, waarvan me vader vertelde dat je er vroeger als jongere prima kon hangen, net als Cartegis en al die plekken, dat dat niet meer voor jongeren is. Hooguit een bridge avond, nou dank je vriendelijk. En waar moet ik dan heen? Naar de Melkweg en Paradiso, Escape, Cool Down Café etc? a) het is duur en alleen 's avonds b) je kan er niet hangen c) de vertier die ze daar hebben is gewoon ronduit shit.

En aan al die keurige linkse intellectuelen, die ik met dit stuk heb geschokt, door gewoon ook een godvergeten kwaaie jongere te zijn: jullie kennen allemaal het dak op.Ga is ff een boek schrijven met je nuances ofzo.

Van Drukwerk:

Ze noemen mij een vandalist
Maar als een ieder toch een wist
Wat het is om in noord te wonen
Het kost veel tijd om in de stad te komen
Weinig kroegen, geen bioscopen
Alleen een telefooncel, die zullen wij slopen

Want ik verveel, ik verveel, ik verveel, ik verveel
En ik verveel me zo in Amsterdam-Noord
Noord is kut!

IS-posters van actie uit 2009 in NRC: 'Bankiers bang voor de Jager'

Lachen:

Als ik het me niet verkeerd herinner dan hield ik het linker grote bord vast.

Een medisch-ethische discussie?

Nee, beste Pompe en Fabri patiënten. Het is echt te duur om medicijnen voor jullie te maken. Maar een doodskist kan er nog net wel van af. Die dekt de verzekering gelukkig nog wel. Als je tenminste er aan hebt gedacht je bij geboorte je te verzekeren tegen overlijden. Eigen verantwoordelijkheid, eh! In ander nieuws: Prins Friso ligt al een jaar te vegeteren in een luxe Londens ziekenhuis en gaat nooit meer wakker worden. Het is maar goed dat het geld besteed wordt daar waar het nodig is. Friso heeft royalty zijn wel geperfectioneerd: compleet nutteloos en kost bakken met geld. En dan nu het weer: wisselvallig. En morgen ook. Zeg Gerrit, waarom hebben we eigenlijk een weerman nodig om ons te vertellen dat het altijd wisselvallig is? Ach, je laat tenminste mooie plaatjes zien.

zondag 23 september 2012

Nieuwe poster 5 okt: Nederland Witwasland, belast brievenbusbedrijven

Nieuwe poster voor de actie op 5 oktober in Amsterdam! Mocht je nog niet hebben bedacht dat dit een toffe actie is laat je dan overtuigen door deze superslik ontworpen poster!!

dinsdag 18 september 2012

Peter Storm reageert op de kritiek op zijn artikel

In reactie op de redelijk gepeperde kritiek van De Zwarte Lynx dat op dit blog verscheen, heeft Peter Storm een artikel geschreven. Nogmaals de schoonmaakstaking – weerlegging overtuigt niet heet het en is te lezen op Peters blog Rooieravotr. Zo schrijft hij: 'Ik heb het stuk met verbazing, bijna met ongeloof gelezen. Het is bij tijd en wijlen alsof er gereageerd wordt op een heel ander artikel, ééntje dat ik niet geschreven heb en ook niet geschreven zou willen hebben'. 

Ha, discussie! En dan eens niet over 'wie heeft de Russische revolutie verraden' maar over een actueel en belangrijk onderwerp, namelijk het laatste hoogtepunt in de klassestrijd in Nederland, de schoonmakersstaking. Dit soort discussie mag wel wat meer op radicaal links in deze contreien. Ik zal me hier niet uitspreken voor de één of de ander, alhoewel ik natuurlijk positief bevooroordeeld ben richting mijn broeder Lynx. Maar oordeel zelf! Lees hier het volledige artikel van Peter Storm: Nogmaals de schoonmaakstaking – weerlegging overtuigt niet

En voor de volledigheid, hier een terugblik van de Internationale Socialisten uit mei: De schoonmakers: lessen trekken uit 16 weken staken


maandag 17 september 2012

De winst van de schoonmakersstaking: Peter Storms kritiek weerlegd

In het artikel van Peter Storm, waarin hij terugblikt op de schoonmakersstaking van begin dit jaar, staan een aantal onwaarheden en verkeerde inschattingen. Deze komen voort uit onwetendheid en het stellen van anarchistische* principes boven anarchistische dynamieken. Daardoor ziet hij de vooruitgang die is geboekt door de staking niet, en doet hij geen recht aan de stakers en hun ervaringen. 

Geschreven door De Zwarte Lynx

Laten we beginnen met de onwaarheden. Deze komen naar voren wanneer Peter zich baseert op een stuk van de IKS, het meest sektarische links-revolutionaire clubje dat Nederland 'rijk' is die, het mag gezegd worden, af en toe wel interessante punten heeft. Maar in praktische zin heb je er geen fuck aan, en ik vraag me eigelijk af óf ze uberhaupt wel een praktijk hebben naast schrijven. In één van hun schrijfsels wordt gesteld dat er tijdens de staking maar een aantal dagen het werk daadwerkelijk is neergelegd. Bovendien dat het elke keer schoonmakers uit een andere regio waren die actie voerden. 

Dit is totale onzin. Belangrijk om te weten is dat de vakbond van schoonmakers tegen de 16.000 leden heeft uit 130.000 schoonmakers, waarvan er veel ook vóór het nieuwe vakbondsmodel daar werd ingevoerd al lid waren. Slechts 2500, in mijn indruk voor een groot deel diegenen die door middel van dit nieuwe vakbondsmodel zijn georganiseerd, hebben uiteindelijk gestaakt. Maar die staakten wél de hele tijd dat de staking heeft geduurd. De indruk die de IKS heeft dat het continu ánderen waren die in actie kwamen, is wel een beetje logisch (als je er nooit, of bijna nooit, bij was). Dit komt doordat er naast grote, landelijke acties - waar de opkomst van schoonmakers piekte rond de 2500 en later terugzakte naar zo'n 1000 - ook veel acties waren die werden uitgevoerd door de schoonmakers uit één of twee steden. Te denken valt aan het bezetten van het schoonmaakkantoor van Facilicom, waar schoonmakers uit voornamelijk Amsterdam naar toe gingen, waarna zij met weer andere schoonmakers (uit Nijmegen bijvoorbeeld) een actie bij ICS deden. Over het algemeen was er elke week één landelijke actie en één lokale actie per regio/stad. 

Vervolgens stelt Peter dat het de bestuurders waren die de strategie hebben uitgestippeld, "weliswaar" in samenspraak met schoonmakers. Dat klopt. Maar er was tenminste samenspraak, in tegenstelling tot wat normaal is in grote delen van de vakbond. Als de schoonmakers meer inspraak willen, dan moeten ze dat bovendien zelf gaan opeisen. Ik heb zelf meegemaakt hoe een activist, op de bezetting van de VU, een stemming forceerde onder de aanwezige schoonmakers over een bepaald punt. De helft van de schoonmakers deed niet eens de moeite om hun hand op te steken om voor of tegen te stemmen. Voor alle duidelijkheid: dit is geen verwijt aan de schoonmakers. Maar je kan moeilijk de macht in handen géven aan een groep mensen die dat helemaal niet wíllen, of het helemaal niet interesseert, en het wel goed vinden hoe de bestuurders/organisers het regelen. 

Natuurlijk is het veel beter als de schoonmakers zélf beslissen. Maar dan gaat het dus erom hoe we van de huidige situatie, waarin bestuurders voor een groot deel alles beslissen, komen naar een situatie waarin schoonmakers alles beslissen. Hoe we dus van punt A naar punt B komen. Het gaat dus om verandering, om dynamiek - niet om principes. We kunnen wel blijven schreeuwen dat de wereld niet aan onze principes voldoet, maar dat is een waarheid als een koe. We leven nou eenmaal in het kapitalisme, niet de anarchie. En als we vanuit het kapitalisme naar de anarchie willen komen, dan moeten we de dynamieken vatten die van het één naar het ander kunnen leiden. En ik denk eigelijk dat zéggen dat het één niet het ander is er bijzonder weinig aan bijdraagt, want dat is wel duidelijk mag ik hopen. De staking of schoonmakersvakbond afzeiken omdat het (nog) niet voldoet aan onze anarchistische principes is dus ook onzinnig, omdat het logisch is dat die niet voldoet aan onze anarchistische principes. Anders hadden we het hier namelijk niet over de FNV, maar om een of andere anarcho-vakbond. En feit is dat we die in Nederland gewoon niet hebben. 

Dus ja, inderdaad, "hier zien we geen arbeidersmacht" in de zin van een groep arbeiders die geheel zelf-georganiseerd het werk neerlegt, vervolgens de baas de werkplek afkankert en die werkplek overneemt. Duh. Maar we zien wel een stap(je) in de ríchting van die arbeidsmacht. Door deze staking en doordat men georganiseerd raakte - in officiële en niet-officiële zin - en hun rechten leerde kennen (in een samenspel van schoonmakers en organisers) heeft men een aantal belangrijke lessen geleerd, haar eigen kracht gezien, en meer zelfvertrouwen gekregen. Dit uit zich óók in een grotere drang naar inspraak door schoonmakers zelf in de strategie en tactiek van de staking. 

Bezette VU-collegezaal
Een voorbeeld van deze drang was het groepsgewijs aanspreken van de hoofdbestuurder van de schoonmakersvakbond nadat hij de actie op Utrecht Centraal tot een abrupt einde bracht. Nog een ander voorbeeld is het, voor een zaal gevuld met schoonmakers op de VU, tegen de bestuurders/organisers in gaan van een schoonmaker over de vraag of ze wel of niet nog een dag moesten blijven op de VU(1). Daaruit blijkt tegelijkertijd weer het grote probleem: de sfeer in de zaal was dat 'men' moest blijven. Maar toen gevraagd werd wíe er wilde blijven, stond slechts een handjevol op. Aangezien je niet een universiteit kan bezetten met vijf mensen, ging men dus weg. Men was niet (zelf-)georganiseerd genoeg om er voor te zorgen dat wat men in principe wilde, ook daadwerkelijk gebéurde. 

Meer dan collega's
Dat komt natuurlijk doordat de maníer waarop men georganiseerd is voor het overgrote deel vía de organisers en bestuurders is. Dat is niet verbazingwekkend, aangezien velen voordat ze in aanraking kwamen met organisers/bestuurders helemaal niet georganiseerd waren. Dat is dus ook niet 'fout', want voordat men in aanraking kwam was er dus totaal geen organisatie (alleen informeel op elke individuele werkplek afzonderlijk). Er is hier dus sprake van een stapje vooruit. Dat er nog al wat stappen gezet moeten worden voordat schoonmakers zichzelf hebben georganiseerd en zo sterk zijn hun eigen koers uit te stippelen klopt. Maar laten we niet de enorm grote fout maken om dan maar blind te zijn voor het stapje dat nu is gezet, of sterker nog, dit stapje af te keuren. 

Dit is helemaal zo omdat er door de staking(sacties) ook een stap vooruit is gezet in de organisatie van schoonmakers buiten de bestuurders/organisers om. Het simpele voorkomen van de acties zorgde er voor dat veel verschillende schoonmakers van verschillende steden met elkaar in contact kwamen, en dat de banden tussen schoonmakers die elkaar al kenden zijn aangehaald. Van onbekenden naar kennissen, van kennissen naar vrienden dus. Met het toenemen van de formele organisatie, voornamelijk via bestuurders en organisers, is dus ook (via de acties die konden gebeuren door de formele organisatie) de informele organisatie tussen schoonmakers onderling enorm toegenomen. 

Dit is, voor mij, één van de twee belangrijkste winsten uit de staking. En iets wat je normaal niet ziet, om het simpele feit dat 'overwinningen' via de onderhandelingstafel en met actiedreiging ipv met daadwerkelijke actie voeren worden binnengehaald. Dat de loonstijging en andere eisen, die overigens wel vrij fors waren(2), op een of andere maatstaf als niet toereikend kunnen worden gezien, dat zal wel. Maar eisen zijn nóóit toereikend, want dat betekent nog altijd dat er een baas is waaraan je het vraagt.

De andere belangrijke winst is het groeien van zelfvertrouwen en het besef van eigen kracht. Dit is heel duidelijk te merken aan de schoonmakers die ik na de staking heb gesproken. Ook dit heeft weer te maken met het feit dat er actie werd gevoerd. Overigens ook met de manier waarop, maar dat is een ander verhaal. En natuurlijk ook doordat een groot deel van de eisen door de staking zijn ingewilligd, dóór die acties, en dóór het neerleggen van het werk. 

Peter schrijft in een reactie op een kritiek op een eerder stuk van hem over de schoonmaakstaking, "iedereen zou heel verbaasd zijn als ik van een “mooie overwinning” van de gemeenteambtenaren zou spreken vanwege hun recente CAO na actiedreiging… Wat er met de schoonmakers is gebeurd is wel anders. Maar is het principieel anders, is het heel veel anders?" ... Is het anders? JA! Is het heel veel anders? JA! Is het principieel anders? Geen idee, definieer hier wat er bedoelt wordt met principieel. Boeit ook niet. Maar concréét is het zeker anders. Dat wil zeggen in de dynamiek die de overwinning tot stand heeft gebracht, een dynamiek die na datgene wat het tot stand heeft gebracht nog altijd doorklinkt in wat het concréét tot stand heeft gebracht en tot stand blijft brengen(3): JA! Ja, ja, JA en nog eens JA! Het is totaal anders.

Want in de dynamíek zien we een klein beweginkje van de kapitalistische situatie A naar de anarchistische situatie B. Van verspreidde, niet met elkaar in contact staande, op zichzelf staande, onzekere, onmachtige, onwetende(4), met verzet onervaren mensen naar samengekomen, onderling solidaire, meer zelfvertrouwen hebbende, iets machtigere(5), van hun rechten bewuste mensen die aan zich verzetten geproefd hebben - met een góede afloop!(6) Natuurlijk willen we naar een samenleving waarin er ook echt sámen geleefd wordt(7), waarin mensen elkaars en hun eigen problemen samen oplossen, waarin ze blaken van zelfvertrouwen en liefde voor zelf en ander, waarin mensen gezamelijk de totale macht over hun leven hebben(8), bewust van hun kracht, mogelijkheden en waardigheid, en bereid en in staat in opstand te komen als de situatie daar om vraagt. En natúúrlijk is álles wat niet dát is, simpelweg niet genoeg. Niet goed genoeg, niet mooi genoeg, niet vrij genoeg, niet waardig genoeg. Maar, alsjeblieft zeg, laten we niet álles neersabelen want nog niet is wat wij willen, en daardoor compleet uit het oog verliezen dat er een overwinning is geboekt. Dat er een stap in de juiste richting is gezet. En daardoor ons ook compleet afsluiten voor de mogelijke manieren om van A naar B te komen, waardoor we dus gewoon in situatie A blijven steken. 

Zoek dat wat anarchistische dynamieken ín zich heeft, en ondersteun die!(9)

Nog een aantal korte puntjes. Over de mogelijkheid, op het eind van de staking, dat er geen centrale CAO afgesloten kon worden. Peter vindt dat vreselijk. Het is een hele andere discussie, maar er valt ook wat voor te zeggen dat wie niet vecht, die niet wint. In 'moreel' opzicht, maar ook tactisch: het algemeen verbindend verklaren van CAO's door de staat is ook een manier om organisatie-graden laag te houden en de onvoorspelbaarheid van de strijd in te tomen. Daarnaast noemt Peter de schoonmakersstrijd "beroerd georganiseerd". Natuurlijk, zoals ik ook al zei, kan het altijd stukken beter. Maar kijk eens om je heen, wie doet het beter? Niemand. Als het gaat om Nederland was dit een landelijke coördinatie van mensen en middelen zonder (recent) precedent. Nu zijn er gevallen waarbij anarchisten zouden zeggen "dit is beter georganiseerd", in de zin van, meer volgens onze principes gecoördineerd. Punt is alleen wel, dat we bijna nooit winnen!(10) Al die mensen die altijd zitten te zeiken op andere groepen en hoe die een bepaalde strijd voeren, daar wil ik één ding tegen zeggen: doe het zelf dan! Als jouw manier beter is, toon het maar aan. Door in ieder geval íets te winnen. Doe het maar ‘ss. Kom op! Ik wacht. Ik geloof best dat je goede ideeën hebt, dat ze goed klinken in ieder geval. Maar kom eens op met die góede praktijk! 

Nog één ding, en dan laat ik jullie met rust. Peter zegt "vakbondsbestuurders spelen hun spel, dat geen enkel krediet en waardering verdient; linkse politieke groepen gaan daar vaak teveel in mee, en ook dat siert ze niet." Afzonderlijk van of dat allemaal klopt over dat spel, en krediet en waardering(11): het probleem is écht NIET dat linkse politieke groepen daar in mee gaan. Als het inderdaad om vuile spelletjes gaat, dan is het probleem dat de schoonmakers daarin meegaan. Als we daar iets tegen willen doen, dan moeten we de dynamieken die we voor ons zien die in de richting wijzen dat schoonmakers daar niet in mee gaan ondersteunen. Wat we niet moeten doen is zéggen, en al helemaal niet alléén maar zeggen, 'de bestuurders spelen vuile spelletjes'. Daar komen mensen zelf wel achter, of niet, en in ieder geval niet doordat wij het zéggen. Lullen is nog altijd iets fundamenteel anders dan dóen. We moeten mensen in staat stellen niet meer met de stroom mee te gaan, het liefst nog voordat men er achter komt dat die stroom flink klote is. Dat is een kwestie van organisatie, van kracht, kennis (om iets te kúnnen doen), zelfvertrouwen, contacten en kunde. 

Geen woorden maar daden, kameraden. Principes vloeien voort uit sociale dynamieken, niet andersom!


Hoezo schoonmaken!
Lees hier een eerder artikel van De Zwarte Lynx: ‘Demonstrant moet harder kunnen optreden’


*in veel van de gevallen dat hier ‘anarchistisch’ wordt gezegd, valt het trouwens ook gewoon te vervangen door ‘revolutionair’
1. de eisen van de bezetting waren toen al ingewilligd, maar die schoonmaker vertrouwde het niet
2. het is natuurlijk nooit toereikend totdat de eisen betekenen dat arbeiders de macht op hun werkplek in handen krijgen en álles wat voortkomt uit hun arbeid in bezit krijgen. Maar dat is geen eis die gesteld wordt, maar een handeling die wordt uitgevoerd, een dynamiek die zich voltrekt: sociale revolutie.
3. zoals veel anarchisten, plat gezegd, over het ontaarden van de Russische Revolutie tot een dictatoriale teringzooi zeggen "ja vind je het gek, als je de revolutie maakt met zo'n autoritaire teringpartij". 
4. voor alle duidelijkheid, onwetend =/= dom.
5. het is mijn overtuiging dat je de anarchie, de samenleving zonder heersers, alleen kan bereiken door iedereen tot heerser te maken. Door macht algemeen te maken, vernietig je de macht. Doordat iedereen macht heeft, heeft niet één iemand of een klein groepje de macht, en heeft niemand dé macht.
6. regelmatig werden tijdens de staking mensen die eraan meededen hun contracten niet verlengd (ontslagen dus), en ik ben regelmatig bij acties geweest waarbij werd geëist dat ze weer werden aangenomen. En dat gebeurde dan ook.
7. al is iedereen natuurlijk vrij zich daaraan te onttrekken, periodiek of altijd, gedeeltelijk of totaal. Punt is dat we nu totaal langs elkaar door leven.
8. in de zin van, het individu beslist voor het individu, twee mensen voor twee mensen, een groepje voor een groepje, een wijk voor een wijk, een stad voor een stad, een regio voor een regio, enz.. een wereld voor een wereld.
9. Het spreekt voor zich dat je niet-anarchistische dynamieken niet ondersteunt, of probeert dat zoveel mogelijk te minimaliseren (omdat het waarschijnlijk niet altijd mogelijk is dit uit de weg te gaan).
10. De enige uitzondering die ik ken is de OTTO-workforce campagne. Maar dat ging ook over eisen mbt 2-3 mensen, niet 130.000.
11. Het gros van de beslissingen van bestuurders/organisers waren overigens gewoon gebaseerd op oprechte vakbondsoverwegingen. Nu kan je vragen stellen bij de positie waaruit die vakbondsoverwegingen naar voren komen, deze zelfs afkeuren, maar dat is iets anders dan dat er een ‘vuil spelletje’ wordt gespeeld. Bovendien wisten bestuurders/organisers vaak een stuk beter waar en hoe er actie gevoerd moest worden dan activisten, die nogal snel blijven steken in ideologische puurheid en/of vaak de neiging hebben élke afzonderlijke actie zo hard en zo ver mogelijk door te willen drijven tot aan ‘de revolutie’ omdat hun perspectief (en organisatiekracht)  vaak ophoudt na de actie die wordt gepland of al gaande is.  Overigens zou in de woorden van diezelfde IKS de activisten, waardoor deze discussie wordt gevoerd, betiteld moeten worden als ‘de linkervleugel van het kapitaal’. Dat ons programma zegt ‘alle macht aan de arbeiders’, doet er voor de rest niet toe. Het gaat er niet om dat de schoonmakers ons verhaal overnemen, maar dat ze hun eigen verhaal maken, hun eigen fouten kunnen maken en hun eigen successen kunnen behalen. Zelf leren vechten. Het enige wat wij kunnen doen is hen daarin ondersteunen, en dan voor 99% praktisch en 1% theoretisch – tussendoor, in een opmerkinkje hier en daar, in een gesprek onder het genot van een biertje, in het uitleggen van onze rechten t.o.v de politie, enz.

dinsdag 11 september 2012

binnen: rot op met je rechtse schijt shirt

Wat een gelazer om een shirtje te drukken. Eerst dit, dan dat, dan kon uiteindelijk het ontwerp niet 'Deze letters zijn te lastig'. Dus werd het ff snel in saai maar duidelijk Arial (je leest nu Arial) een nieuwe maken. Maar alsnog niet slecht al zeg ik het zelf. Zeg ik tegen een huisgenoot 'jammer dat het niet kon met van die letters zodat het leek alsof het er op geschreven was', zegt ie 'ja, maar dan teken je die letters er toch gewoon op?' Bijdehandje.....slimme opmerking. Watervaste stift is er bijna niet uit te krijgen.

Misschien dat het wat beter te lezen is op een goed passen shirt. Het geglinster komt door de flits.

zaterdag 8 september 2012

Waarom was de Sociale Woestijn actie niet interessant genoeg voor het nieuws?


Wat valt nu te zeggen over de FNV acties vandaag? Zelden haalt een ‘landelijke actiedag’ van de FNV het nieuws niet. Begin juni, toen de actie werd aangekondigd, kreeg ik het idee dat er een echte actie zou zijn, die het begin zou worden van een groter protest. Dit is dan ook wat de vakbond toen zei. Ik zou haast zeggen, kwam ik mooi van een koude kermis thuis, maar daarvoor was het te mooi weer. Daarmee is ook alles gezegd. Nog nooit heb ik zo’n tamme vakbondsactie gezien.

Laten we beginnen met het positieve nieuws. Ton Heerts, interim-voorzitter van De Nieuwe Vakbond, is een veel betere spreker dan Agnes Jongerius. Hij weet namelijk zijn stem te verheffen en zinnen danig op te bouwen dat er een zeker crescendo in zit, ook al is de inhoud eigenlijk slappe hap. Dus dat je het idee heb dat de man een idee heeft en wat wil; iemand die een massa een beetje op kan zwepen. Agnes was altijd vreselijk om aan te horen, dat stemmetje door haar neus, dat is niet te persifleren, het ìs al een persiflage. Maar Agnes was tenminste dan nog voorzitter van FNV. Heerts is voorzitter van een ‘bond’ waar nog niemand bij is aangesloten. Niemand heeft ‘m gekozen; hij is tot bobo geridderd door de polderelite. Dus in de beste man herkende ik me ook niet zo.

Even een paar maanden terug naar toen de actie werd aangekondigd. Dit is uit de originele oproep:

Om met elkaar te laten zien dat we deze maatregelen afwijzen. Vele vakbondsleden zijn woedend en roepen terecht om acties. Wij moeten nu ook echt in actie komen. Laat zaterdag 8 september het begin zijn van een breed verzet tegen de verslechteringen die op ons afkomen. De vakbeweging laat zijn tanden zien!

De vakbeweging laat zijn tanden zien dus. Indertijddacht ook ik dat het nog heel wat zou worden. Dit is er toch even bij gezet omdat velen het idee hadden dat de vakbeweging haast tandeloos was geworden. Maar waren die tanden dan vandaag? In ieder geval heb ik er geen in Amsterdam gezien. Over Eindhoven, Schiedam heb ik nog niet veel gehoord.

Laten we het positief proberen te bekijken. Van een afstandje hoorde ik Heerts het podium opkomen. Hij probeerde een introductie te maken, maar werd onderbroken. Poging twee; weer onderbroken. ‘Nee Ton’, zei een dame met een mooi Surinaams accent, ‘jij gaat nu niet spreken. Eerst gaan zij [het publiek] spreken. Daarna mag jij. Vandaag is niet voor de bobo’s. Jij bent de enige bobo die hier is’. Ik kan m’n oren niet geloven: wordt nu Ton Heerts op z’n nummer gezet? Prachtig! Vervolgens hield de dame, ik stond nog steeds ver van het podium, een prima verhaal. Ze vergeleek de Koendoes-vijf met wat een Koendoe betekent in het Sranantongo. Een etterende, smerige puist of wond, waar je aan dood kan gaan.

Maar Heerts was niet op z’n nummer gezet. Het bleek een act, de dame was een cabaretier. Dom. Ook de Rode Lynx is geregeld naïef. Vervolgens waren dus inderdaad de leden aan het woord. Er was een grote tent met daarin debat, en op het amper gevulde manifestatieterrein stonden ‘zeepkisten’ (wijnkisten met een frisdrankkrat erin, waarom zo moeilijk?), waar men over verschillende onderwerpen kon gaan discussiëren. Aangezien ik nog bezig ben met het positief bekijken, eerst dit: het was verfrissend dat je zowaar een gesprek kon voeren.

Normaal blaast de vakbond alles omver met de geluidsinstallaties tijdens manifestaties. Òf een bobo staat met de duizenden Watt’s in de oren te schreeuwen, òf een belabberd muziek maakt het gesprek onmogelijk. Zodat het podium en het officiële deel alle aandacht heeft. Het resultaat wat dat je inderdaad veel mensen zag praten. Ik heb ook veel interessante mensen gesproken en kon lekker bezig zijn met het campagne materiaal van haal het geld waar het zit, dat gretig aftrok vond. ‘Als je het een toffe poster vindt, misschien wil je er een paar voor in de kantine?’ ‘Ik ben net ontslagen…’ Maar alsnog kon het wel in z’n oude kantine komen. Veel geleerd ook weer vandaag en misschien dat mensen wat hebben aan de praatjes die de Internationale Socialisten en de andere activisten met hun gemaakt hebben. Er werd goede zaken gedaan, mensen stonden open voor een goed gesprek. Ook de mensen van de Anarchistische Groep Amsterdam hebben een goede dag gehad, vertelden ze me.

Maar ok, we hebben we nu positief bekeken. Het is dus een informatiebijeenkomst! Op de dag dat iedereen die maar vaag iets te maken heeft met een politieke partij loopt te flyeren in het land en zoveel mogelijk kiezers bij de neus probeert te nemen, laat de vakbond haar TANDEN zien door een informatiebijeenkomst te houden?!?! Geen wonder dat het niet in het nieuws kwam: het was gewoon amper nieuwswaardig. De zoveelste bijeenkomst waar geluld wordt en informatieblaadjes en zinloze speeltjes worden uitgedeeld. De actie is een fractie van een seconde in het nieuws geweest: op het acht uur journaal zag men Roemer een SP spandoek tekenen. Dat was het! En ik ben ook niet achterlijk, ik loop al langer mee. Zo vaak heb ik van de bond gehoord dat voorafgaand aan de ‘actiecampagne’ er een ‘informatietraject’ moest komen. Zo ook rond 65 blijf 65. Nou dat hebben we geweten. Wat een halfslachtige en lafhartige campagne was dat! Als dit de tanden laten zien is, dan ga ik ze maar een kunstgebit aanschaffen!

De waarheid is dat de polderelite gewoon geen goede actie wilde. Kaderleden hadden de acties afgedwongen en waren aan de slag gegaan met het organiseren van stakingen in Rotterdam vlak voor de verkiezingen. Vervolgens heeft de polderelite z’n stinkende best gedaan de actie klein te houden. Als het niet aan een goed aantal toegewijde vakbondsleden aan de basis had gelegen was er niet één flyertje uitgedeeld. Goed deel van de opkomst kwam van georganiseerde werkplekken die met z’n allen naar de bijeenkomsten gingen, zoals de supermarkt-distributie-centra’s. Op de Sociale Woestijn posters die de vakbond door heel het land heeft laten ophangen werd de actie niet eens genoemd! Dat had de moeite toch niet geweest, gewoon één zinnetje op hun duizenden levensgrote reclameposters? Ze wilden het niet. En de Rotterdammers mochten niet staken. Hiervoor is natuurlijk weer een mooi excuus gevonden, zoals er altijd een mooi excuus is. De polderelite wil gewoon de achterban stil houden om rustig een nieuw sociaal akkoordje te kunnen sluiten en verder te kunnen gaan met hun polderproject ‘De Nieuwe Vakbond’.

Want tussen de regels van het welkome gebulder van Heerts in Amsterdam viel precies te horen wat hun plan is. ‘Als jullie doorgaan met deze plannen dan komt de bond niet meer terug naar Den Haag!’ schreeuwde Heerts. Handen af van ontslagbescherming, zei hij. Maar wacht even, wat zegt hij nou? Dit is wat hij zegt. Als jullie zo gemeen doen dan willen we niet meer verder meepraten in Den Haag over het vormgeven van de bezuinigingen en verslechteringen. Dan doen we niet meer mee. Wat een dreigement! Even te vergelijking: wat denken de leden? ‘Als jullie doorgaan met deze plannen dan gaat de boel PLAT!’ Wat denkt de polderelite? ‘Als jullie doorgaan met de plannen dan mogen jullie in je eentje vergaderen. Mark, ik kom je dan niet meer je koffie inschenken, hoor je dat!’

Halverwege de actie gingen de schoonmakers weg. Ze verveelden zich. Het zegt genoeg. Ik geef ze groot gelijk. Ze waren de enige die leuzen hadden geschreeuwd.

Maar de boel is niet verloren en we blijven trouw lid van FNV. Want de vakbondskaderleden hebben deze acties afgedwongen. De bobo’s namen ons uiteindelijk bij de neus. Blij zullen de kaders hier niet mee zijn en zeker weten zullen er nieuwe pogingen komen om acties op te zetten. Daar heb ik vertrouwen in. En in Rotterdam zal er alsnog een werkonderbreking zijn. In Amsterdam wordt gestaakt in de thuiszorg. Ergens zijn juist de truukjes die de polderelite uithaalt een reden tot vertrouwen. Want ze halen deze alleen maar uit omdat anders misschien de Nederlandse werkers op zouden staan en werkelijk Mark Rutte met pek en veren de stad uit zouden dragen, zoals op de betere Sociale Woestijn poster te zien was. Mijn vertrouwen in de werkers en de vakbondskaders is ongeschonden. En ik roep iedereen op: geef nooit je vertrouwen in elkaar op. Werkers hebben alleen elkaar, wij moeten het voor elkaar doen. Niemand gaat het voor ons doen. Houdt moed!

vrijdag 7 september 2012

Bastion actieposters verschenen in Amsterdam Noord

Altijd leuk als er bij je in de buurt actie wordt gevoerd...Een zekere 'NN' en 'NN dan N' hebben in Amsterdam-Noord Bastion-actieposters geplakt.

Van Indymedia:
Actie tegen uitbuiting door Bastion Hotels
Onder het motto van "als het niet online/op foto staat is het niet gebeurd", hier een aantal foto's van vannacht tegen bastion hotels geplakte posters. Al meer dan een maand zijn er acties gaande tegen Bastion Hotels omdat zij schoonmakers uitbuiten en het contract met hen niet nakomen, onlangs is er opgeroepen tot een plak-campagne. Zie https://www.indymedia.nl/node/6948

Actie tegen uitbuiting door Bastion HotelsHeel mooi. En het was nog spannend ook. Uit de aanvulling:

Was nog ff rennen voor de smeris....lekker hoor die undercover agentjes. Maar 3 witte overhemden in een auto over het fietspad haal je er gelukkig wel uit: het blijven sukkels.



VVD-woonbeleid inderdaad 'deportatie' van Amsterdammers

Tiers Bakker
Grote ophef in Amsterdam om een uitspraak van SP kandidaat kamerlid Tiers Bakker. Hij zei namelijk de harde waarheid: het VVD woonbeleid is de deportatie van Amsterdammers naar de rand van de stad. Geweldig dat het eindelijk eens gezegd wordt! (Werkende) Amsterdammers worden hun eigen stad uit getreiterd door VVD (en PvdA en GL) om plaats te maken voor de yuppen. Onder allerlei fraaie en minder fraaie namen wordt er dan een draai aan gegeven, zoals het 'spreidingsbeleid'. Wat al jaren gaande is, is niets anders dan een zuivering op klassebasis. Dit heb ik zelf nog meegemaakt. 


Tijdens het lezen Tante Leen opzetten.

Na opgegroeid te zijn in Amsterdam-Noord verhuisde ik in 2006 naar Oost. Prachtig stadsdeel. In 2011 moesten we er uit. Met nog twee andere zochten we een andere woonplek. En we zochten. En we zochten. Sociale huur konden we vergeten, want ik stond pas 6 jaar op de wachtlijst (!), alhoewel we pauper genoeg waren en zijn. 1100-1200 euro waren de woonplekken in Amsterdam die we konden vinden. Onbetaalbaar. En dan mocht je op veel plekken ook alleen maar gaan wonen als je jaarinkomen tientallen keren de maandelijkse huur was!

Dus zoeken net buiten de stad. 'Betaalbaar' was een voormalig arbeidershuisje gebouwd voor de scheepswerfwerkers van de Amsterdamse Droogdok Maatschappij in Landsmeer. De 900 exclusief kunnen we net opbrengen. Wat kregen we ervoor? Lekkages, zowel onder als boven het huis; een schuur met kapot asbest er in; disfunctionerende aarding (leuk, 230 door je klauwen); rottende kozijnen, zo valt een raam er bijna uit; afbrokkelende muren; verzakkende vloer; schimmel in de grond; geen CV; uitvallende elektriciteit; en kleine ongemakken. Kortom een ka uu tee woning. Grootste deel was verborgen gebrek. Maar ja wat kan je doen? Private sector en een ander huis vindt je dus niet zomaar.

En het is niet in Amsterdam, maar in Landsmeer. Een dorp voor het grootste deel bewoond door bejaarden en yuppen met kinderen. De lokale hangjeugd doet de gangstertjes van de stad na, maar heeft niet eens het lef een fiets te jatten. De roti hier is matig en de shoarmazaak vraagt twee keer zoveel voor een broodje als in Oost. Er is geen uitgaansleven voor de mensen van mijn leeftijd behalve een zogenaamde 'bar' op de zolder van de lokale Protestantse Kerk. En er zijn hier veel te weinig allochtonen dus ik voel me hier niet thuis!

Niets liever dan terug naar Amsterdam. En wat zou ik graag al die yuppen laten oprotten uit onze mooie stad. Ik heb mijn oude sleutel nog, ik vergeet niet waar ik vandaan kom. Ooit....
Althans woon ik nog in de buurt van Amsterdam. Een zeer goede vriend waar ik mee samenwoonde in Oost moest het land verlaten van de IND, na hier 17 jaar gewoond te hebben....Hij is nu meer dan 3000 Kilometer verwijderd van de stad die we samen missen.

Maar terug op het onderwerp. De VVD is de vijand van de Amsterdammer omdat de VVD simpelweg de echte, werkende, Amsterdammers de stad uit jaagt. Goede beurt van de SP.

donderdag 6 september 2012

Shirt: rot op met je rechtse schijt

Gisteravond laat kwam dit idee bovendrijven voor een shirt met deze tekst op de achterkant. Wellicht dat ik morgen hier een drukje van ga maken. Wat vinden mensen hiervan? Is dit een cool of een debiel shirt?
Commentaar graag....via commentaar hieronder, mail rodelynxblog@gmail.com of op facebook. In het uiteindelijke ontwerp zou al het wit in en rond de letters weg zijn.


zondag 2 september 2012

Piratenverhaal! Komt Piet Hein met de zilvervloot in Amsterdam...


Dit kennen we wel uit de geschiedenisboekjes. Maar wat gebeurde er daarna?
Peit Hein, Piet Hein, Piet Hein zijn naam was klein. Hij heeft gewonnen de zilvervloot.....en dan wat? De matrozen dachten dat ze geramd zaten en onderweg naar Amsterdam zal er flink wat gefantaseerd zijn wat voor moois met dat zilver allemaal wel niet was te krijgen. De schattingen van de waarde, naar moderne prijsstandaarden, lopen op tot wel 100 miljard euro. Terug in Amsterdam kregen de matrozen een flinke ontgoocheling te verwerken. En daar legden ze zich daar niet zomaar bij neer....

Aangekomen net onder Rotterdam in Hellingvoetsluis duurde het wel 7 dagen om de buit te verschepen naar Amsterdam. Uitzinnig was het volk, vooral de harde gereformeerden, waartoe velen van de lagere klassen behoorden. De WIC, de 'werkgever' van de staatspiraten van Piet Hein, was voor hun veel meer dan de VOC een ideologisch project gericht tegen Katholieke Spanjaarden. En gek genoeg stammen ook uit de tijd pamfletten die de gruwelijke behandeling van de 'Indianen' in Amerika door de Conquistadores schetsen en oproepen tot de bevrijding daarvan door de koloniale ondernemingen uit dit land! Dutch approach 17e eeuwse stijl. Maar dat is een ander verhaal. 

Dit verhaal is gebaseerd op een Amsterdamse Stadsgeschiedenis van 1665 samengesteld door Tobias van Domselaer ism wat andere bronnen.  Een zeker deel zal larie zijn, maar het heeft zeker een belangrijke kern van waarheid. Een paar moeilijke woorden/zinsdelen staan onderaan.

In Amsterdam spraken de bewindhebbers van de WIC met de bestuurders van Holland over hoeveel geld te delen met de bemanning. Ze hadden bovendien recht op hun soldij. Gierig waren ze natuurlijk niet! De soldij werd berekend op 16 maanden en 20 dagen. Voor de grote moeite kregen de matrozen wel 17 maanden soldij uitgekeerd. Ze kregen dus een geweldige 10 dagen extra (schamele) soldij. Waar ging het geld dan heen? Naar de aandeelhouders van de WIC; de stadhouder Frederik Hendrik en Piet Hein zelf. Het grootste deel werd echter ingezet in de strijd tegen de Spaanse koning.

'Verscheiden Soldaten en Boots-gezellen, wiens woort is (wanneer zy buit bekomen) al onse leven rijk genoegh, hadden haer vry meerder in gebeelt(1). Hier over begonnen zy t' Amsterdam een schrickelijk oproer aan te rechten, zoo dat 'er een groot gedeelte van dese quaetwillige(2) (die op de plaats van 't West-Indis Huis de Heeren begonnen te dreigen(3)), roepende, dat zy met geweldiger hant, wel haest, meerder buit-gelt bekomen zouden'.

De matrozen liepen naar de kelder van het West-Indisch huis (op de Haarlemmerstraat), waar het zilver lag, en beukten op de deur. Knorrende en morrende werden ze afgeleid door een bediende van de WIC. Kom morgen terug, zei hij, dan is er een vergadering en hebben we het er over gehad. Terwijl de matrozen zo afgeleid waren werd snel de poort gesloten, en ze wisten dat ze bij de neus genomen waren. Dit wekte een grote woede en telkens meer matrozen bemoeiden zich er nu mee. 

De massa groeide flink aan. De lokale waerden, waerdinnen, hoeren, en diergelijk gespuis voegden zich bij de rellende matrozen. Hier op begonden(4) de steenen vast door de glasen te vliegen. Iemand heeft een bijl bemachtigd, waarmee op de poort ingehakt wordt. Het schiet niet op. Een poort zal toch zeker geen piraten tegenhouden! Enkelen hadden een kanon van een schip op het IJ gejat en hadden dit inmiddels voor de poort gesleept. De kanonskogels had men ook al. De massa deint achteruit, maar: waar is het buskruit? De plaatselijke winkeliers maken alle matrozen wijs dat ze door hun kruit heen zijn. Hier hebben ze liever weinig mee te maken. Hoeveel er ook gezocht werd, men kon geen buskruit vinden, om de poort te kunnen beschieten.

Binnen staan de klerken en regenten van de WIC angstige momenten uit. De matrozen en de lagere klassen stonden in de zeventiende eeuw niet bepaald bekend om hun etiquette. Eerder om hun haat van regenten en gewelddadige protesten. Aldus:

'begonden die van binnen, als eenige weinige van de Heeren, Boekhouders, en Kassiers, met andere dienaers op tegenweer te denken, en kregen eenige hant-granaten, by 't werk, om de zelve(5) (by aldien(6) dese muit-makers op de binnen-plaets mochten komen) uit de vensters, onder den hoop te werpen, en door des zelfs barsten en springen, hun te doen opruimen en verhuizen'.

Maar ach, helaas voor de plunderaars. De Magistraat (7) stuurde het leger er op. Want de inwoners van Amsterdam waren deze jaren zo opstandig dat er continu legereenheden in de stad gelegerd waren. Op het zien van de professionele soldaten stoven de plunderaars uiteen. Of misschien hebben ze maar wat mazzel gehad. Want handgranaten op een dicht opeen gepakte massa mensen, da's niet best. 








(1) hadden wel wat meer verwacht
(2) kwaadwillige 
(3) bedreigen 
(4) begonnen
(5) deze zelfde (handgranaten)
(6) in het geval dat
(7) stadsbestuur (min of meer)