Een van de voornaamste truuks van de staat en de bourgeoisie op het moment is het zaaien van angst en verwarring. Dat inmiddels al jarenlang de miljarden alle kanten opvliegen, en de hemel naar beneden lijkt te komen, helpt hun hier zeker in mee. Bijzonder verward is het 'debat' over de staatsschuld. Er is op het moment echt geen enkel probleem met de omvang van de Nederlandse staatsschuld.
De reden waarom de staatsschuld in Spanje een probleem is, is omdat 'de markt' niet denkt dat Spanje het bedrag daadwerkelijk zal kunnen terugbetalen. De reden dat de staatsschuld in Italië een probleem is, is omdat de staatsschuld daar zo hoog is (boven de 100% van het BNP), dat de rentebetalingen het staatsbudget flink drukken. Maar in Italië heeft de staat de meeste schulden gemaakt, en vallen de schulden bij burgers enorm mee. In Nederland is dit allemaal niet het geval.
Ten eerste: niemand denkt dat Nederland zijn schuld niet terug zal betalen. Sterker nog, Nederland heeft een eeuwenoude reputatie juist altijd zijn schulden keurig terug te betalen. Dit gaat terug op Holland, dat eeuwenlang zo trouw en tijdig terugbetaalde, dat toen in de 18e eeuw de economie op zijn gat lag en de staatsschulden de pan uitliepen, het altijd kon blijven lenen. Alleen toen Napoleon de Noordelijke Nederlanden had geplunderd, zat de staat op zwart zaad en ging het bankroet. Maar dat was een uitzonderlijk uitzonderingsgeval.
Ten tweede: de staatsschuld is hier niet hoog. Zelfs nadat de banken hun miljarden hadden gekregen, bleef de staatsschuld onder het niveau dat in de jaren '90 werd bereikt. De staatsschuld is lager dan in omringende landen. In een zeker opzicht is Nederland tegenovergesteld aan Italië. Hier ligt veruit het grootste deel van de schulden bij de burger. Ja er is een schuldencrisis, maar die ligt bij de burger, met name op de hypotheekmarkt. Wat dit punt goed illustreert is de verdeling van bezit in Nederland. Bezit is wat je hebt minus de schulden. De Nederlandse burgers hebben zulke schulden opgelopen dat de onderste 60 procent van Nederland, netto bij elkaar opgeteld, slechts 1% van het bezit in Nederland bezit!
Ten derde: rentebetalingen. Iedere staat reserveert jaarlijks een deel van zijn uitgaven voor rentebetalingen. Italië en Spanje zitten wat dit betreft in de problemen omdat de rente die zij moeten betalen op hun leningen al lange tijd erg hoog is en oploopt. Logischerwijs ontstaat dan langzaam een sneeuwbaleffect, van nog meer leningen en nog meer rentebetalingen, met name als de economie krimpt, omdat dan ook de inkomsten van de staat afnemen en betalingen aan uitkeringen etc. toenemen. Dan komt nu de crux: Nederland leent al geruime tijd meer dan gratis, dus bij ons is dit een veel kleiner probleem.
De Nederlandse staat wordt als danig betrouwbaar gezien, dat 'de markt' hier graag zijn geld stalt voor niets. De Nederlandse staat is in die zin dus een soort bank. Vandaag heeft de staat weer leningen opgehaald, wat je dus ook kan zien als 'de markt' die geld stalt bij de Nederlandse staat.Van dit bedrag van 2,1 miljard moet in augustus de helft worden terugbetaald tegen 0,0% rente, en de andere helft in december tegen 0,014% rente. Ondertussen wordt echter geld minder waard vanwege de inflatie. Dus als de lening wordt terugbetaald is de staat er op vooruit gegaan, door te lenen. Langer lopende leningen zoals de 10-jarige staan op 1,66% rente, ook flink onder de inflatie.
Het dus helemaal niet nodig om drastisch te gaan snijden omwille van de staatsschuld.
Maar eigenlijk is dit allemaal gelul. Hierboven heb ik een punt gemaakt, volledig binnen de grenzen van het marktdenken. Klasse leek even niet te bestaan. Het had zo door een goedbedoelende liberaal geschreven kunnen zijn in De Volkskrant. Op het moment dat we vergeten dat Nederland een bourgeois staat is, en dat de meeste 'burgers' eigenlijk gewoon arbeiders zijn, dan worden we gauw meegesleept in de dominante manier van denken. Dan hebben we het al snel over 'onze' staatsschuld en dat 'we' allemaal wat in moeten leveren. Maar dit is een rookscherm.
Er is geen 'wij de Nederlanders'. Arbeiders en bourgeois hebben tegenovergestelde belangen. Zij willen dat wij harder en langer werken, voor minder geld. Ondertussen willen zij minder geld uitgeven aan sociale voorzieningen, en dwingen ze ons om meer uit te geven, zodat zij de belastingen op hunzelf kunnen verlagen.