DEZE SITE IS VERHUIST

vrijdag 30 mei 2014

Japan weer wil een echt leger

De Japanse regering is bezig de pacifistische grondwet overboord te gooien en wilt weer een echt leger

Unilever en Remia zijn seksistisch bedrijven

Het wordt wel eens gezegd dat alledaagse vormen van seksisme de stereotypering van vrouw en man nog het meest in stand houden. Zo'n voorbeeld was recent uitstekend te zien op het Amsterdamse Muiderpoortstation. Unilever, één van de grootste Nederlandse multinationals, plaatste een advertentie tegenover een advertentie van Remia. Van beide advertenties spat de bekrompenheid af.


Perron 2/3.

Remia: act like a man, eat like a man. Black Jack barbequesaus. Een explosie, een Amerikaanse actiefilmacteur in militair tenue. Barbequesaus is mannelijk, explosies zijn mannelijk, geweld en kracht zijn mannelijk. Vrouwen eten geen barbequesaus.

Een niet zo gewelddadige macho is minder dan een man. Dus mannen, wees gewelddadig. Wees een seksist als Rambo.

Daar letterlijk tegenover:


Unilever: Lipton Green 'wijvendrankje'. Een vrouw is kuis, maar ook altijd presentabel en vriendelijk. Ze dient aan haar lijn te denken, of althans haar gezondheid, en drinkt dus iets dat hopelijk een klein beetje naar groene thee smaakt. Ze plooit haar lichaam zo dat haar borsten goed onder de aandacht worden gebracht.

Fraai is verder nog dat deze seksistische beeldvorming ook nog één is gecentreerd op het stereotype blanke man en vrouw.

Nu is het natuurlijk zo dat er weinig mannen als Rambo zijn en weinig vrouwen zoals deze dame. Kapitalisme biedt je gelukkig de mogelijkheid een identiteit aan te schaffen. Als je als vrouw paradeert met een flesje Lipton Green in de hand, ben je ergens een beetje een lange stralende blondine met priemende tieten. Als je als man Remia barbeque saus eet, dan ben je een beetje Rambo.

Het is allemaal weer bijzonder fraai. En dan wilt het nog gebeuren dat sommigen socialisten beschuldigen van 'propaganda maken' of 'ideologisch bezig zijn'. Terwijl als je rondloopt door de stad je aan één stuk door geïndoctrineerd wordt door commerciële propaganda die je de status quo inprent, en het idee geeft dat alles wat daarbuiten bestaat aan ideeën, zoals socialisme, vreemd is.

donderdag 22 mei 2014

Wilders verkiezingsposters

Kwam deze oude plaatjes ergens op m'n harde schijf tegen...had ik geloof ik nog nooit online gezet






Aan vooravond 25.000e bezoek aan Rode Lynx: nieuw websiteontwerp!

Ja, nu zou ik kunnen zeggen, 'om te vieren dat De Rode Lynx nu bijna 25.000 keer is bezocht bouw ik  nu eens een echte website' maar eigenlijk heb dat er niets mee te maken. Het heeft er ook niets mee te maken dat De Rode Lynx voor geen meter te vinden is via google. Ik bouw deze website alleen maar om een website te bouwen.

Affijn, dit is pas het tweede ontwerp van een website die ik maak en ik ben er nog mee bezig (de onderkant is er nog, geen archiefbla etc). Op en aanmerkingen zijn bijzonder welkom:

vrijdag 16 mei 2014

Het kabinet heeft geen visie




Daarom stemmen wij D66


---
de rode lynx heeft eens een ochtend vergooid met een minicursus photoshop

donderdag 8 mei 2014

Stem SP, stem voor Nederland, stem voor onze middenklasse?

Ewout van den Berg, landelijk coördinator van de IS, schrijft waarom we zouden moeten stemmen op de SP. De stem-envelop op de mat roept bij mij weerzin op. 'Stem 22 mei!' Nee, liever niet eigenlijk. Tegelijkertijd weet iedereen dat stemverhoudingen er wel toe doen. Het is een kwestie van voors en tegens, en een wijze socialist denkt verder na dan zijn eerste weerzin bij het ontvangen van de stem-envelop. De Rode Lynx is alleen nog niet overtuigt van de SP-stem en legt uit waarom.

Ewout voert twee redenen aan waarom we zouden moeten stemmen op de SP. Het eerste punt is het klassieke punt over de socialistische partij in een parlement als volkstribuun. 'In de eerste plaats kan kritiek op het Europese project van de banken en belastingontduikende multinationals veel meer mensen bereiken wanneer dit gebeurt vanuit Brussel dan wanneer dit alleen gebeurt vanuit Den Haag.' De tweede reden is: als wij niet stemmen wordt Wilders&co groter. De SP is een 'alternatief voor racisten zoals Wilders'. Terecht stelt Ewout aan het eind dat werkelijke verandering komt van het opbouwen van de strijd op de werkvloer en een anti-racistisch links. Daar heb ik geen meningsverschil met hem. Van het belang van SP stemmen ben ik echter nog niet overtuigt. Er zijn namelijk nog een aantal andere overwegingen die je dient te maken.

Laten we eerst even kijken naar het argument van de socialistische parlementariër als volkstribuun. Ewout beweert dat het geluid van de SP een groter bereik heeft als het vanuit Brussel komt dan wanneer het slechts uit Den Haag zou komen. Dit punt klopt. Door in een europarlement te zitten geef je legitimiteit aan je eigen geluid, verschijn je vaker in de media, en dergelijke. De vraag is natuurlijk wat voor geluid dat is. Want wij gaan er gemakshalve even vanuit dat de SP het geluid van de werkvloer, van de strijd in Nederland tegen bezuinigingen, racisme etc. eventjes ook vanuit Europa laat horen. Maar het geluid van de SP over Europa en in Brussel verschilt wezenlijk van het geluid in Den Haag. Let goed op, deze kritiek is dus in de eerste plaats een kritiek op de SP in en over Europa.

Van het blog van SP Europarlementariër Dennis de Jong, 28 april 2014

Vijf jaar geleden kreeg ik van MKB-NL en de brancheorganisaties een boodschappenlijstje mee. Dat lijstje is bepalend geweest voor mijn activiteiten in het Europees Parlement. Vandaag laat ik me graag afrekenen, en hoop ik weer nieuwe wensen mee te krijgen. Het MKB wordt in Brussel veel te weinig gehoord, zeker als de belangen afwijken van die van de grote bedrijven’. De aanwezige MKB’ers waren onder de indruk van de geboekte resultaten en van de ernst die de SP maakt met het inlossen van concrete beloftes. De Jong: `Het is fantastisch dat de voorzitter van MKB-NL, Michaël van Straalen, de SP noemt als meest MKB-minded partij van Nederland. Dat schept echter ook verplichtingen: de volgende vijf jaar wil ik opnieuw bewijzen dat de SP geen lippendienst bewijst aan het MKB, maar echt werk maakt van de behartiging van hun belangen.’ Verder hoor ik tamelijk weinig over een 'neoliberaal Europa' bij de SP. Dat geluid is echt marginaal geworden.

Als ik zo vrij mag zijn dit even in klassiek marxistische termen te vatten, dan is de SP een partij die er trots op is het hardst op te komen voor deze middelgrote kapitalisten en kleinburgers uit de eigen natiestaat. Maargoed, deze kapitalisten en kleinburgers hebben natuurlijk niet bedrijven waar slechts robots staan. Er werken werkers. De SP kiest niet hun kant, maar de kant van hun uitbuiters, de kant van de kapitalisten. Nog erger, de SP kiest kant voor kapitalisten uit slechts de eigen natiestaat. Kan iemand mij op dit punt het verschil met het nationalistische liberalisme uitleggen? Het verschil met het socialisme is eenvoudig te duiden. Socialisme is sinds jaar en dag per definitie internationalistisch en is per definitie de politiek van de zelfbewuste werker. Het is dus niet de politiek van de nationalistische kapitalist. Met andere woorden, de SP is in Europa per definitie géén socialistische partij.

Dit wordt verder gestaafd door racistische en nationalistische retoriek waarvan ik mij afvraag of ik wel wil dat deze beter te horen is. De SP liep eerder met spandoeken zoals 'Ons antwoord op de crisis: minder Brussel'. 'Helaas doet ook de SP steeds meer concessies aan deze politiek die de democratie binnen de natiestaat verheerlijkt', schrijft Ewout. Dat is wel erg zwak geformuleerd. De SP verdedigd de natiestaat in al zijn smerige glorie. En wat ik de SP ook niet zal vergeven is hun uitspraken over een 'Polentsunami' (dixit Paul Ulenbelt), waarmee zij de VVD rechts inhaalden. Dit nationalisme en racisme speelt werkers tegen elkaar uit en is méér dan verwerpelijk: het is het tegendeel van wat een socialist zou moeten zeggen.

Ewout stelt vervolgens dat deze SP een alternatief kan zijn voor Wilders. Het bovenstaande overwegende stel ik vast dat de SP absoluut geen alternatief is voor Wilders. Als het gaat om nationalisme dat versterkt de SP het geluid van Wilders in Europa. Als het gaat om racisme dan hoop ik maar dat de SP zijn mond houdt, want als ze hun mond opentrekken dan komt er geregeld zulke racistische lulkoek uit die partij, zoals in het geval van Paul Ulenbelt, dat we hier helaas ook moeten stellen dat de SP het geluid van Wilders versterkt.

Daarmee verwijs ik beide argumenten van Ewout om SP te stemmen naar de prullenmand.

Vreemd genoeg geeft Ewout niet het inmiddels klassieke IS-argument om SP te stemmen. 'Een SP-overwinning op 12 september strooit zand in de machine van Rutte en creëert daarmee de mogelijkheden voor effectieve oppositie – in de Kamer, maar vooral ook op straat, in de bedrijven en op de universiteit, daar waar we democratie werkelijk vorm kunnen geven', schreef Max van Lingen, ook een kameraad, op 28 augustus 2012. De IS beargumenteert steevast dat we SP moeten stemmen omdat dat a) het linkse geluid in de varia representatieve instituten versterkt (zie Ewout) en b) het rechts moeilijker maakt om dingen door te drukken (zie Ewout) en wij, anderzijds, dingen eenvoudiger geregeld krijgen en c) een overwinning voor de SP geeft werkers zelfvertrouwen, een nederlaag voor de SP zorgt voor een deuk in dat zelfvertrouwen.

Het punt dat als de SP groot is in de tweede kamer, bijvoorbeeld, dat je dan dingen eerder geregeld krijgt met protesten is voor mij erg belangrijk. Dat merkte ik ook toen ik actief was bij de vluchtelingen. Steevast onze meest betrouwbare bondgenoot in de kamer was Sharon Gesthuizen van de SP. Als zij daar niet had gezeten had dat onze beweging enorm beknot. Als de SP en in dit geval ook Groenlinks kleiner was geweest in de kamer, dan had onze beweging minder druk uit kunnen oefenen op Teeven. Dit gelde ook voor toen ik nog actief was als student en menig universiteit bezette. Jasper van Dijk van de SP wilde altijd wel even langskomen en was als het ware een verlengstuk van ons in de kamer. Daar heb je wat aan als beweging. Dus als het gaat om de landelijke verkiezingen stem ik wel degelijk SP. De vraag is nu of dit argument opgaat voor de SP in Brussel. Ik denk het niet. Het Europarlement is immers een tamelijk zielig instituut in Europa en de besluiten worden niet hierdoor genomen. En het punt van volkstribuun heb ik eerder onderuit geschoffeld.

Rest nog het klassieke punt dat een SP overwinning werkers vertrouwen geeft etc. Hier heb ik een simpel antwoord op. Deze verkiezingen boeien mensen niet, de politiek uit het Europarlement volgt haast niemand (en zeker ik ook niet). Dat effect op het zelfvertrouwen zal dus minimaal zijn, wellicht is dat dan ook waarom Ewout dit argument achterwege laat.

Dan kan ik nu als laatst mij richten op het punt van überhaupt stemmen of niet. Ik stel vast dat het Europarlement een wassen neus is die op de EU geplakt is om het te voorzien van legitimiteit. Het is iets fundamenteel anders dan de tweede kamer. Het is een nep-parlement. Het is geenzins een volksvertegenwoordiging. De pro-EU lui willen dat je stemt. Het verleent hun namelijk legitimiteit die ze nodig hebben om door te gaan met hun project. Hoe lager de opkomst, hoe minder makkelijk zij dingen erdoorheen zullen kunnen drukken.

woensdag 7 mei 2014

Samsom over het kinderpardon

Samsom over het kinderpardon: Ik kan me niet uitlaten over de uitvoering, want de uitvoering is nog gaande.
Automobilist over zijn ongeluk: Ik kan me niet uitlaten over mijn ongeluk, want ik boor mij nog steeds in het betonblok met 120 Km/u

zondag 4 mei 2014

Marxisme Festival Live #4 de relevantie van Lenin - welke Lenin?

Sommige mensen beginnen hun zondag met een croissantje en wat sinaasappelsap. Op het Marxisme Festival begonnen een flink aantal socialisten hun wekelijkse rustdag met een discussie over Lenin. Ian Birchall, een bijzonder ervaren Britse Marxist, kwam vertellen. Opnieuw hadden de organisatoren van het festival het aantal benodigde stoelen flink onderschat.

'Links', stelde George Galloway, een bekende Britse linkse sociaal-democraat, 'zou eens moeten ophouden over dode Russen'. Aldus begint Birchall zijn bijeenkomst. Inderdaad, stelt Bichall, te pas en te onpas worden dode Russen gebruikt op links. Maar dat wilt niet zeggen dat we Lenin zouden moeten laten liggen. Een revolutie is een duik in het onbekende. Om ons een beeld te geven van wat we kunnen verwachten en wat we zouden kunnen doen zullen we terug moeten kijken naar eerdere revoluties. De geschiedenis is kenbaar, in tegenstelling tot de toekomst.

Birchall besteed erg veel tijd aan het bestrijden van opvattingen over Lenin. 'Lenin is niet dat dictatoriale figuur dat altijd gelijk had, in tegendeel'. Centraal in zijn betoog staat dat Lenin veel fouten beging, maar flexibel was en continu zijn opvattingen bijstelde. Leren van de werkende klasse en strijd. Birchall gaat zelf zo ver om te bestrijden dat er iets is als de Leninistische partij. Birchall is één van de oer-IS'ers. 'Lenin maakte organisatievorm afhankelijk van politiek. Hoe hij organisatievorm zag was afhankelijk van de omstandigheden'. Er zijn dus volgens Birchall geen set formules die Leninisme definiëren. Daarmee verworden De Socialist, centralisme en dergelijke Leninistische uitgangspunten van hun voetstuk gestoten, ze worden betwist, ze moeten zichzelf continu bewijzen.

Aldus is het wel een leerzame bijeenkomst. Birchall maakt veel van de feilbaarheid en menselijkheid van de Bolsjewieken. Citaten en anekdotes voegt hij fraai in in zijn betoog. Eén anekdote is bijzonder het vernoemen waard. Er was in 1917 op een gegeven moment een staking de vrouwelijke textielarbeiders. Zij gingen langs een districtshoofd van de bolsjewieken, die hun echter adviseert om niet te staken, sterker nog, hij zei zelfs dat ze een pamflet zouden moeten maken waarin de staking werd afgeraden!

Deze werksters, vertelt Birchall, besloten niet te luisteren. Hun staking verspreidde naar andere werkplekken en een paar weken later was de tsaar gevonden. De bolsjewieken zaten er dus even naast. Zoals ze er op andere momenten ook naast zaten. Wat hen echter onderscheidt was dat ze verbonden waren met de klasse en continu daarvan leerden.

De strekking van het verhaal is duidelijk: marxistische organisatie kan je niet werkelijk vaststellen in een aantal set tijdloze regels, maar is iets dat je leert vorm geven aan de hand van geschiedenis, de strijd, de omstandigheden.

Birchall heeft nu echter met name vertelt wat Lenin niet was. Een van de toebehoorders werpt hem dan ook terecht voor de voeten, zonder hem er op aan te vallen, dat er wel degelijk een aantal dingen zijn die je uit de revolutionaire geschiedenis kan tillen aan lessen. Zoals de onafhankelijke organisatie van revolutionairen.Ondertussen krijgt Birchall de ene na de andere pittige vraag op zich afgevuurd, die opzich een inleiding van minstens een half uur waard zijn. De Rode Lynx krijgt nog bijval van Birchall dat mensen hun eigen Lenin construeren en dat dat ook kan. Daarmee vergeleek Birchall de teksten van Lenin met de bijbel, waar je ook alles uit kunt halen. Dat vindt ik nou leuk als je bedenkt dat ik hierover eerder heb geschreven.

De rest van de bijeenkomst vulde zich met name met vragen aan Birchall en bijdrages die zich richten op wat dan de lessen zijn uit die tijd. De volledige opname van de inleidingen zullen overigens de komende tijd op het kanaal SocialistTV van de IS op youtube gezet worden.

De eigenlijke versie van dit artikel telde 1000 woorden en is helaas verloren gegaan, dit is een snelle tweede versie. Mea culpa.

Marxisme Festival Live #3 - Discussie over de sociaaldemocratie loopt uit de hand

Verhitte discussie gister op het Marxisme Festival over 'waarom bestaat de sociaaldemocratie nog'. In een zaal waar meer dan alle stoelen gevuld waren namen bepaalde socialisten opmerkelijke posities in en moest de sociaal-democratie het op alle niveau's ontgelden. In de zaal zaten echter ook socialisten die zelf aangesloten zijn bij een sociaaldemocratische partij, en socialisten die veel samenwerken met sociaaldemocraten. Wat volgde was niet noodzakelijk de meest productieve discussie.

Rob Gerritsen hield een inleiding over de ontwikkeling van de sociaaldemocratie, vanuit de 19e eeuw tot nu. Wat er volgde stond echter niet helemaal in relatie tot de opzet van de discussie of de inleiding. De eerste helft van de discussie bestond er voornamelijk uit dat een aantal ultralinksen zoals 'Wibo van de IBT' ('International Bolshevik Tendency') hun verontwaardiging over de sociaaldemocratie en andere socialisten zo hard mogelijk wilden laten horen. Daarbij geholpen door een tamelijk bij elkaar geraapte hoeveelheid Marxistische en quasi-Marxistische terminologie. 

'De sociaal-democratie moet worden afgeschaft' 'de sociaal-democratie zijn agenten van de bourgeoisie'. Veel verwijzingen naar de original sin van de sociaal-democratie, hun capitulatie voor imperialisme en steun voor WO I in 1914. Pleidooien van geïsoleerde 'revolutionairen' voor een revolutionaire voorhoedepartij van de arbeidersklasse die wel geworteld zou zijn in de arbeidersklasse omdat de sociaaldemocratie dat niet zou zijn. Stellingen dat 'sociaal-democratie' de ernstigste vorm van sabotage van revolutie is. 'Sociaal-democraten hebben het fascisme voorbereid'. In al deze beweringen zit een kern van waarheid, maar het zijn uiteindelijk ultralinkse fantasieën die niets te maken hebben met een marxistische analyse of een gids voor actie.
Twee mensen liepen weg, en voor de aanwezige SP'ers moet het ook wat ongemakkelijk geweest zijn. Nu was het zo dat één van die aanwezige SP'ers vervolgens komende bezuinigingen door de SP ging verdedigen, wat SP'ers telkens vaker (schande!) doen. Maar de aanwezige sektariers, ik noem het zoals het is, sloegen de plank volledig mis. Ze waren bezig zichzelf te profileren ten koste van zinnige discussie. In plaats van een sociaal-democraat te overtuigen wisten zij hen te vervreemden. 

Maar dat hadden we natuurlijk ook aan onszelf te danken. Want wij bleven, in de inleiding, het antwoord op de vraag 'waarom blijft de sociaal-democratie' schuldig. Vervolgens konden dan sektariers de volgende waanzin uiten (parafrasen): 'Lenin was volledig verbaasd over het verraad van de sociaal-democratie in 1914. Hij wilde het eerst niet geloven. Daarom deed hij een studie en ontdekte dat er een arbeidersaristocratie was, een laag van de arbeidersklasse die omgekocht is door de bourgeoisie, dat is de sociaal-democratie'.

Leninverheerlijking. Toevallig had iemand eerder op de dag diezelfde theorie van de werkersaristocratie aangehaald, en hem onderuit gehaald. Deze theorie verklaart namelijk niet waarom mensen toch achter de sociaal-democraten achter blijven lopen. Wat ons brengt tot de vraag: waarom blijft dan de sociaal-democratie bestaan? Er zijn institutionele redenen waarom partijen als de SP en PvdA bestaan, zoals hun reeele invloed op het bestuur van het land, en in het geval van met name de PvdA, hun grip op de vakbeweging.

Maar de fundamentele reden dat sociaal-democratie bestaat heeft met iets diepers te maken. Onder het kapitalisme hebben socialistische werkers in overgrote meerderheid geen revolutionair bewustzijn. Zij hebben een reformistisch bewustzijn. Over bewustzijn en de rol van werkers zelf stappen de sektariërs graag heen. Zij zien namelijk de werkende klasse als een hulpeloze prooi in de handen van altijd verradende sociaal-democraten. Dat is een belediging voor hun intelligentie en eigen handelen.

Sociaal-democratie ontstaat vanuit de klassestrijd in het kapitalisme buiten revolutionaire situaties. Die strijd creeert reformistisch bewustzijn. Dat bewustzijn karakteriseert zich onder andere door een vertrouwen in besturen en grote leiders, in tegenstelling tot zelforganisatie. Het is ook een gebrek aan zelfvertrouwen, dat zich ook uit in het geloof dat de werkende klasse niet in staat is zelf socialisme te scheppen maar dat we kunnen en moeten vertrouwen op bourgeois instituties zoals het parlement voor de wetgeving en de politie om onszelf onder controle te houden. Het is een angst voor grote verandering, angst om kwijt te raken wat men al heeft, en dus een vertrouwen in geleidelijkheid en een angst voor geweld.

Afijn, ik kan het hier niet volledig uiteen gaan zetten want dan zou deze post veel te lang gaan duren. Sociaal-democratie speelt in op dit bewustzijn. Revolutionaire organisatie sluit hier niet op aan. Op het moment dat de klassestrijd zich toespitst en een revolutionaire situatie ontstaat vallen de massa's te winnen voor een revolutionair perspectief. Op het moment dat er geen revolutionaire situatie is continu met een gestrekt been op de sociaaldemocratie in gaan brengt revolutie geen klap verder. Het punt is dan dat je moet begrijpen, zoals Lenin en Trotski waarde ultralinksen, dat je moet samenwerken met de massa's en dus met hun massa-organisaties, de sociaal-democratische partijen en organisaties. En dat gaat niet als je hun continu aan het uitschelden bent.

zaterdag 3 mei 2014

Marxisme festival live #2 - heden en verleden met Rosa Luxumburg

Toegegeven, het is lastig om èn verslag te doen èn te filmen èn voor te zitten. De Rode Lynx heeft zich in een hoekje gewurmd van de bijeenkomst 'Waarom blijft de sociaal-democratie bestaan?' Aangezien de bijeenkomst is geprogrammeerd tegenover Emory Douglas van de Black Panthers zal het hier wel iets rustiger zijn. Maar erg rustig is het nergens op het marxisme festival dit jaar.
Ik moest voorzitten bij 'Wie was Rosa Luxumburg'? Een stevige bijeenkomst dus over marxistische geschiedenis. Opnieuw verwachtte ik niet dat het een bijzonder drukke bijeenkomst zou zijn. Maar haast iedere stoel was gevuld, tot mijn verbazing. Een kameraad was uit Engeland overgekomen, ze was eerder in Nederland actief maar woon & werkt nu daar, om te vertellen over Luxemburg.
Kate Dear vertelde ronduit over Luxemburg. Dat was erg verlichtend, maar in de 25 minuten die er voor stonden kom je natuurlijk nooit erg ver. Binnen de IS kennen we Luxemburg het best van haar discussie die ze in de SPD heeft gevoerd eind 19e eeuw met de 'revisionisten', wat uitmonde in haar boek 'hervorming of revolutie'. Dit is niet weinig geholpen doordat de IS een vertaling van dat werk heeft geproduceerd. Maar Kate slaagde er verder in om Rosa echt neer te zetten als mens, iemand die zich wat miskend voelde, iemand die zich onzeker voelde als prominente vrouw in een door mannen gedomineerde partij.
Het beste kwam echter in de discussie. Vooraan zat een man die maar bleef reageren, gevraagd en ongevraagd, op alles in de discussie. Hij was zou enthousiast op zijn stoel heen en weer aan het wiegen dat zijn stoel in een zakte. Dat heb ik nog nooit meegemaakt bij een marxistische meer theoretische discussie.
Het verhaal vanuit de IS werd echter prachtig aangevuld door de bezoekers. Luxemburg had allerlei belangrijke analyses gemaakt, die helemaal onderbelicht waren gelaten door de inleider! Gelukkig waren er veel ervaren Marxisten in de zaal die daar vol overgave over konden praten. Wat niet wegneemt dat de ook simpele vragen gesteld konden worden, dit vulde juist elkaar aan.
Iemand vanachter in de zaal van ook buiten de IS, die zichzelf identificeerde als iemand uit het FNV ledenparlement, vroeg zich af hoe Luxemburg zich verhield tot haar vrouwelijkheid en het feminisme. Want daar hield ze zich niet echt mee bezig. In de discussie kwamen we er achter dat Luxemburg zich niet wilde laten wegzetten als vrouw, en zich daarom niet voornamelijk bezig wilde houden met vrouwenzaken. De leiding van de SPD had haar dit gesuggereerd. Wat niet betekende dat het haar koud liet. Het schijnt dat zij een soort arbeidsdeling had met haar goede vriendin, Clara Zetkin. Zij zei over haar en haarzelf: 'wij zijn de enige mannen in de SPD!'.
Later in de bijeenkomst relateerden de mensen in de zaal de theorieen en ervaringen van Luxemburg aan vanalles uit hun eigen praktijk. Een activist uit Duitsland relateerde het aan het organiseren van radicale referenda in Berlijn. De FNV Ledenparlementarier relateerde het aan het radicaliseren van de vakbondsachterban. Het is goed te zien hoe een gemengde zaal in zo'n bijeenkomst elkaar kan aansteken in enthouasiasme en collectief lessen kan trekken uit de socialistische geschiedenis en het heden.
Tijdens het schrijven van dit verslagje komen ondertussen zoveel mensen bij 'waarom blijft de sociaal-democratie' binnen dat er niet genoeg stoelen zijn. Het is opmerkelijk, mensen komen dus echt niet slechts voor die paar bijeenkomsten met 'grote namen', we kunnen echt concluderen dat mensen komen voor de diepgang.

Marxisme festival van start - actieverslag!

Het jaarlijkse marxisme festival is weer van start gegaan. Enkele honderden mensen zullen de komende twee dagen radicale bijeenkomsten volgen over de strijd tegen racisme, de strijd op de werkvloer, een feministische tentoonstelling bezoeken en vooral ook elkaar ontmoeten . De Rode Lynx is voornemens iets van een live blogje bij te houden.
Om een uurtje of tien verzamelt de IS zich, of althans, zij die het gister niet te laat hebben gemaakt of van ver moeten komen, voor het CREA gebouw in Amsterdam. Zoals het goede socialisten betaamd vermanen wij onszelf nog even vandaag flink ons best te doen. Het heeft wat ritueels, als een soort bezweringsspreuk voor een groot moment. Het Marxisme Festival is dan ook echt een grote jaarlijkse gebeuertenis voor de IS. Met iets van 100 leden zo'n festival neer kunnen zetten, is keer op keer een flinke prestatie.
Maar dan moet het nog wel even gebeuren. Dat is ieder jaar toch even spannend. Hebben we wel genoeg gemobiliseerd? Komen mensen wel voor het hele festival of alleen voor die Black Panther? De bezoekers maken het festival voor een belangrijk deel. Als er te weinig mensen zijn dit er automatisch weinig pit in. Als je dan in een bijeenkomstzaal zit om 10:55, 5 minuten voor een eerste bijeenkomst, en er zit welgeteld één persoon (plus de rode lynx) in de zaal, dan begin je wel wat zenuwachtig te worden.
En dan heb je nog de concurrentie tussen de bijeenkomsten, altijd leuk voor de sprekers van de net iets minder interessante bijeenkomsten. Arme kameraad die geprogrammeerd is tegenover Emory Douglas. Deze ochtend is Ewout van den Berg geprogrammeerd tegenover Anja Meulenbelt, die gaat vertellen over 'boze witte mannen'. 10:57, en nu zitten nog slechts 3 mensen in totaal in de zaal. Oeps. 'Tsja, de eerste bijeenkomst die wil nooit zo vlotten eh' vertel ik de andere twee mensen in de zaal. Wat verbaasd kijken zij mij aan. Ik zie ze vraagtekens stellen. Oeps.
11:03 en in ene zitten er dertig mensen in de zaal. Ok. Zenuwen waren voor niets. Zo te zien kunnen genoeg mensen zich interesseren voor een discussie over de Europese economie. Auke den Otter uit Utrecht heet de mensen welkom en Ewout begint zijn verhaal. We krijgen een verhaal te horen over wat het Europese project is, hoe de Europese economie er voor staat. 'De euro is er niet gekomen om de vrede te bewaren maar om werkers in landen tegen elkaar uit te kunnen spelen' en 'de euro moet een reservemunt worden, een concurrent voor de dollar, die zich meerwaarde kan toe-eigen'. Maar dat er achter de Euro veel tegenstrijdige belangen schuil gaan, zoals tussen de kern en de periferie in Europa. 'De overschotten van de één zijn de tekorten van de ander'. De zaal luistert aandachtig. We zijn los, we hebben het weer geflikt.
Wellicht komt het doordat de crisis inmiddels jaren duurt, en schijnbaar het gewoon op economisch beleid we al jaren hetzelfde voor de kiezen krijgen, maar het praatje van Ewout is weinig vernieuwend. Het is wel overzichtelijk. We krijgen keurig uitgelegd hoe staten het spelletje spelen om hun neoliberale beleid er door heen te drukken. Ik merk dat het bij mezelf ook een beetje is weggezakt. De ene na de andere rechtse leugen wordt door Ewout doorgeprikt. Als je je nog ooit af vroeg hoe het kan dat de beursen toch zo hoog staan terwijl de economie zo slecht er voor staat, dan moet je deze inleiding binnenkort terugkijken op SocialistTV, het youtube kanaal van de IS.
Dan in ene komt er een pittig stukje in de inleiding. Ewout gaat met grote sprongen door Marx' theorie van de dalende winstvoet en de tegenstrevende tendensen, de theorie die over de lange termijn de economische ontwikkeling bepaalt. Hier begint hij wat te haperen en praat hij met wat minder zelfvertrouwen. Vervolgens wordt het nog lastiger, want hij past de theorie toe op de crisis van de jaren '70 en de ontwikkeling tot de zwakke groei van de de jaren 1990. Nu wordt het echt interessant. Hoe interessanter en pittiger de discussie wordt, hoe moeilijker Ewout het heeft. Op een gegeven moment zit hij te peuteren aan het doek dat op de tafel ligt. Maar hij komt er doorheen en krijgt een stevig applaus achteraf.
De discussie is ook prachtig. Het gaat allemaal wat snel en valt niet echt bij te houden. Freek van Marx21 vertelt over de Duitse economie onder de andere dat sinds 1990 de definitie van een werkloze in Duitsland 17 keer is aangepast, en dat het niet allemaal zo mooi is in Duitsland als het lijkt. Dat er ook veel zogenaamde 'een euro banen' zijn. De productiviteit is omhoog gegaan maar de lonen liggen al twintig jaar nagenoeg op een effectieve nullijn, waardoor er een verschuiving is van arbeid naar kapitaal. Ook prachtig is de opmerking 'Ik vindt het opmerkelijk dat de vakbonden zo blij zijn met de huidige kleine opleving want volgens mij laat dat zien dat ze geen idee hebben hoe ze met crisissituaties kunnen omgaan. Ze hebben geen echt strategie voor massa-ontslagen en bedrijfssluitingen'.
Peter vertelt over een ander effect van de crisis. Voor hem had iemand het al over de 'ecologische crisis', maar Peter zet het licht op de 'humanitaire crisis', zoals in Griekenland. Deze bijeenkomst wordt telkens beter. Dat voorspelt veel goeds voor de rest van het festival.