Toegegeven, het is lastig om èn verslag te doen èn te filmen èn voor te zitten. De Rode Lynx heeft zich in een hoekje gewurmd van de bijeenkomst 'Waarom blijft de sociaal-democratie bestaan?' Aangezien de bijeenkomst is geprogrammeerd tegenover Emory Douglas van de Black Panthers zal het hier wel iets rustiger zijn. Maar erg rustig is het nergens op het marxisme festival dit jaar.Ik moest voorzitten bij 'Wie was Rosa Luxumburg'? Een stevige bijeenkomst dus over marxistische geschiedenis. Opnieuw verwachtte ik niet dat het een bijzonder drukke bijeenkomst zou zijn. Maar haast iedere stoel was gevuld, tot mijn verbazing. Een kameraad was uit Engeland overgekomen, ze was eerder in Nederland actief maar woon & werkt nu daar, om te vertellen over Luxemburg.
Kate Dear vertelde ronduit over Luxemburg. Dat was erg verlichtend, maar in de 25 minuten die er voor stonden kom je natuurlijk nooit erg ver. Binnen de IS kennen we Luxemburg het best van haar discussie die ze in de SPD heeft gevoerd eind 19e eeuw met de 'revisionisten', wat uitmonde in haar boek 'hervorming of revolutie'. Dit is niet weinig geholpen doordat de IS een vertaling van dat werk heeft geproduceerd. Maar Kate slaagde er verder in om Rosa echt neer te zetten als mens, iemand die zich wat miskend voelde, iemand die zich onzeker voelde als prominente vrouw in een door mannen gedomineerde partij.
Het beste kwam echter in de discussie. Vooraan zat een man die maar bleef reageren, gevraagd en ongevraagd, op alles in de discussie. Hij was zou enthousiast op zijn stoel heen en weer aan het wiegen dat zijn stoel in een zakte. Dat heb ik nog nooit meegemaakt bij een marxistische meer theoretische discussie.
Het verhaal vanuit de IS werd echter prachtig aangevuld door de bezoekers. Luxemburg had allerlei belangrijke analyses gemaakt, die helemaal onderbelicht waren gelaten door de inleider! Gelukkig waren er veel ervaren Marxisten in de zaal die daar vol overgave over konden praten. Wat niet wegneemt dat de ook simpele vragen gesteld konden worden, dit vulde juist elkaar aan.
Iemand vanachter in de zaal van ook buiten de IS, die zichzelf identificeerde als iemand uit het FNV ledenparlement, vroeg zich af hoe Luxemburg zich verhield tot haar vrouwelijkheid en het feminisme. Want daar hield ze zich niet echt mee bezig. In de discussie kwamen we er achter dat Luxemburg zich niet wilde laten wegzetten als vrouw, en zich daarom niet voornamelijk bezig wilde houden met vrouwenzaken. De leiding van de SPD had haar dit gesuggereerd. Wat niet betekende dat het haar koud liet. Het schijnt dat zij een soort arbeidsdeling had met haar goede vriendin, Clara Zetkin. Zij zei over haar en haarzelf: 'wij zijn de enige mannen in de SPD!'.
Later in de bijeenkomst relateerden de mensen in de zaal de theorieen en ervaringen van Luxemburg aan vanalles uit hun eigen praktijk. Een activist uit Duitsland relateerde het aan het organiseren van radicale referenda in Berlijn. De FNV Ledenparlementarier relateerde het aan het radicaliseren van de vakbondsachterban. Het is goed te zien hoe een gemengde zaal in zo'n bijeenkomst elkaar kan aansteken in enthouasiasme en collectief lessen kan trekken uit de socialistische geschiedenis en het heden.
Tijdens het schrijven van dit verslagje komen ondertussen zoveel mensen bij 'waarom blijft de sociaal-democratie' binnen dat er niet genoeg stoelen zijn. Het is opmerkelijk, mensen komen dus echt niet slechts voor die paar bijeenkomsten met 'grote namen', we kunnen echt concluderen dat mensen komen voor de diepgang.
