Kritische gedachten over ‘Koopkracht en echte banen’: FNV doet net alsof kabinet niet bestaat

In de herfst dachten velen aan een ronde van verzet tegen dit kabinet. Er was een goede 1-mei demonstratie geweest. In de zomer hadden we gebouwd richting de demo op 21 september, die heel goed was. Het volgende moment was dan 30 november van de FNV. Er zijn echter redenen om aan te nemen dat na 30 november de politieke strijd tegen de bezuinigingen op een lager pitje zal staan dan voor de demonstratie.

De NOS pakte de kern van Heerts bijzonder treffend toen ze in hun onderwerp hierover hem iets van deze strekking lieten zeggen: ‘Ja, dan gaan we onderhandelen, onderhandelen, onderhandelen, en als het dan nog niet lukt, DAN GAAN WE OVER TOT ACTIE!!!!’. Dus actie wordt gewoon uitgesteld tot Sint Juttemis. Je moet wel bijzonder naïef zijn om nu te denken dat Heerts werkelijk de PvdA, zijn partij, het moeilijk wilt maken. En hoe vaak hebben we dit al niet gezien bij de FNV.

Al in de aanloop naar 30 november waren er tekenen aan de wand dat dit niet echt ging om de bezuinigingen. Koopkracht en echte banen was een prima leus, maar eerder iets dat aansluit bij cao’s en dergelijke, niet bij het verdedigen van thuiszorg en pensioenen. Nu kregen allen die zich hadden opgegeven voor 30 november achteraf een bedankemail. Daar stond dit in:

De komende tijd gaan we met elkaar aan de slag om meer koopkracht en echte banen voor elkaar te krijgen. Met collega’s in bedrijven, in organisaties en in de buurt. Jij kunt bijdragen aan dat succes.

Hoe kan je meedoen? Door je actief in te zetten om een goede cao voor elkaar te krijgen in je bedrijf, met een fatsoenlijke loonsverhoging - en meer zekerheid voor tijdelijke krachten. Door collega’s te werven voor de campagne of door in jouw woonplaats mee te doen met de FNV Lokaal campagne. Of als je minder tijd hebt door bijvoorbeeld berichten over koopkracht en echte banen te delen met je vrienden op Facebook.

Op die manier maken we onze campagne samen groter en sterker. We spreken werkgevers aan: zij moeten investeren, want bezuinigen op mensen is geen werk! Met een goede loonsverhoging en meer zekerheid krijg je meer vertrouwen en komt de economie weer op gang.

Voila, dit wordt een economische strijd, geen politieke strijd. Met prachtige Newspeak wordt bezuinigen zelfs veranderd van betekenis: het is nu bezuinigen door werkgevers, het hele kabinet bestaat hier niet meer in dit praatje! En vergeet het maar dat we dan koopkracht en echte banen krijgen, want de FNV gaat voor 3% erbij, in de praktijk is dat altijd minder en dus gewoon onder de inflatie. We gaan er dus waarschijnlijk gewoon weer op achteruit. Dat dit een cao-bijeenkomst was bleek ook uit welke sectoren aanwezig zijn. Thuiszorg was er, schoonmakers waren er, maar bijvoorbeeld de metaal was er niet bij. Die hadden net al hun cao behaald en door strijd betere dingen binnengehaald dan aanvankelijk hun geboden werd. De vakbond wilde gewoon niet dat die strijdbaarheid oversloeg naar de andere sectoren en heeft de metaal dus lekker thuisgelaten.

Het is niet allemaal slecht. Het zou geweldig zijn als er nu eens in meerdere sectoren gestreden zou worden voor cao’s. Dan zouden meer werkers in beweging gebracht worden. Maar de strijd op de werkvloer kan niet gescheden worden van de strijd tegen het kabinet. Die twee versterken elkaar, maar als je een van de flanken laat hangen, verzwak je je campagne op de andere flank. Het is dus aan de FNV achterban om dit recht te zetten. Gelukkig is er een grote minderheid in het FNV Ledenparlement die wel actie wil, zelfs staken. Die minderheid verdient onze steun, die kunnen wij geven door ons actief tegen deze discussie aan te bemoeien. Dit mag niet bekonkeld worden in achterkamertjes, maar dit moeten we bediscussiëren op de werkvloer en op het internet.