Wat valt nu te zeggen over de FNV acties
vandaag? Zelden haalt een ‘landelijke actiedag’ van de FNV het nieuws niet.
Begin juni, toen de actie werd aangekondigd, kreeg ik het idee dat er een echte
actie zou zijn, die het begin zou worden van een groter protest. Dit is dan ook
wat de vakbond toen zei. Ik zou haast zeggen, kwam ik mooi van een koude kermis
thuis, maar daarvoor was het te mooi weer. Daarmee is ook alles gezegd. Nog
nooit heb ik zo’n tamme vakbondsactie gezien.
Laten we
beginnen met het positieve nieuws. Ton Heerts, interim-voorzitter van De Nieuwe
Vakbond, is een veel betere spreker dan Agnes Jongerius. Hij weet namelijk zijn
stem te verheffen en zinnen danig op te bouwen dat er een zeker crescendo in
zit, ook al is de inhoud eigenlijk slappe hap. Dus dat je het idee heb dat de
man een idee heeft en wat wil; iemand die een massa een beetje op kan zwepen.
Agnes was altijd vreselijk om aan te horen, dat stemmetje door haar neus, dat
is niet te persifleren, het ìs al een persiflage. Maar Agnes was tenminste dan
nog voorzitter van FNV. Heerts is voorzitter van een ‘bond’ waar nog niemand
bij is aangesloten. Niemand heeft ‘m gekozen; hij is tot bobo geridderd door de
polderelite. Dus in de beste man herkende ik me ook niet zo.
Even een paar
maanden terug naar toen de actie werd aangekondigd. Dit is uit de originele
oproep:
Om met elkaar te laten zien dat we deze maatregelen afwijzen. Vele vakbondsleden zijn woedend en roepen terecht om acties. Wij moeten nu ook echt in actie komen. Laat zaterdag 8 september het begin zijn van een breed verzet tegen de verslechteringen die op ons afkomen. De vakbeweging laat zijn tanden zien!
De vakbeweging laat zijn tanden zien dus. Indertijddacht ook ik dat het nog heel wat zou worden. Dit is er toch even bij gezet
omdat velen het idee hadden dat de vakbeweging haast tandeloos was geworden.
Maar waren die tanden dan vandaag? In ieder geval heb ik er geen in Amsterdam
gezien. Over Eindhoven, Schiedam heb ik nog niet veel gehoord.
Laten we het positief proberen te bekijken. Van een
afstandje hoorde ik Heerts het podium opkomen. Hij probeerde een introductie te
maken, maar werd onderbroken. Poging twee; weer onderbroken. ‘Nee Ton’, zei een
dame met een mooi Surinaams accent, ‘jij gaat nu niet spreken. Eerst gaan zij [het
publiek] spreken. Daarna mag jij. Vandaag is niet voor de bobo’s. Jij bent de
enige bobo die hier is’. Ik kan m’n oren niet geloven: wordt nu Ton Heerts op
z’n nummer gezet? Prachtig! Vervolgens hield de dame, ik stond nog steeds ver
van het podium, een prima verhaal. Ze vergeleek de Koendoes-vijf met wat een
Koendoe betekent in het Sranantongo. Een etterende, smerige puist of wond, waar
je aan dood kan gaan.
Maar Heerts was niet op z’n nummer gezet. Het bleek
een act, de dame was een cabaretier. Dom. Ook de Rode Lynx is geregeld naïef.
Vervolgens waren dus inderdaad de leden aan het woord. Er was een grote tent
met daarin debat, en op het amper gevulde manifestatieterrein stonden
‘zeepkisten’ (wijnkisten met een frisdrankkrat erin, waarom zo moeilijk?), waar
men over verschillende onderwerpen kon gaan discussiëren. Aangezien ik nog
bezig ben met het positief bekijken, eerst dit: het was verfrissend dat je
zowaar een gesprek kon voeren.
Normaal blaast de vakbond alles omver met de
geluidsinstallaties tijdens manifestaties. Òf een bobo staat met de duizenden
Watt’s in de oren te schreeuwen, òf een belabberd muziek maakt het gesprek
onmogelijk. Zodat het podium en het officiële deel alle aandacht heeft. Het
resultaat wat dat je inderdaad veel mensen zag praten. Ik heb ook veel
interessante mensen gesproken en kon lekker bezig zijn met het campagne
materiaal van haal het geld waar het zit,
dat gretig aftrok vond. ‘Als je het een toffe poster vindt, misschien wil je er
een paar voor in de kantine?’ ‘Ik ben net ontslagen…’ Maar alsnog kon het wel
in z’n oude kantine komen. Veel geleerd ook weer vandaag en misschien dat
mensen wat hebben aan de praatjes die de Internationale Socialisten en de
andere activisten met hun gemaakt hebben. Er werd goede zaken gedaan, mensen
stonden open voor een goed gesprek. Ook de mensen van de Anarchistische Groep
Amsterdam hebben een goede dag gehad, vertelden ze me.
Maar ok, we hebben we nu positief bekeken. Het is dus
een informatiebijeenkomst! Op de dag dat iedereen die maar vaag iets te maken
heeft met een politieke partij loopt te flyeren in het land en zoveel mogelijk
kiezers bij de neus probeert te nemen, laat de vakbond haar TANDEN zien door
een informatiebijeenkomst te houden?!?! Geen wonder dat het niet in het nieuws
kwam: het was gewoon amper nieuwswaardig. De zoveelste bijeenkomst waar geluld
wordt en informatieblaadjes en zinloze speeltjes worden uitgedeeld. De actie is
een fractie van een seconde in het nieuws geweest: op het acht uur journaal zag
men Roemer een SP spandoek tekenen. Dat was het! En ik ben ook niet achterlijk,
ik loop al langer mee. Zo vaak heb ik van de bond gehoord dat voorafgaand aan
de ‘actiecampagne’ er een ‘informatietraject’ moest komen. Zo ook rond 65 blijf
65. Nou dat hebben we geweten. Wat een halfslachtige en lafhartige campagne was
dat! Als dit de tanden laten zien is, dan ga ik ze maar een kunstgebit
aanschaffen!
De waarheid is dat de polderelite gewoon geen goede
actie wilde. Kaderleden hadden de acties afgedwongen en waren aan de slag
gegaan met het organiseren van stakingen in Rotterdam vlak voor de
verkiezingen. Vervolgens heeft de polderelite z’n stinkende best gedaan de
actie klein te houden. Als het niet aan een goed aantal toegewijde
vakbondsleden aan de basis had gelegen was er niet één flyertje uitgedeeld. Goed
deel van de opkomst kwam van georganiseerde werkplekken die met z’n allen naar
de bijeenkomsten gingen, zoals de supermarkt-distributie-centra’s. Op de
Sociale Woestijn posters die de vakbond door heel het land heeft laten ophangen
werd de actie niet eens genoemd! Dat had de moeite toch niet geweest, gewoon
één zinnetje op hun duizenden levensgrote reclameposters? Ze wilden het niet.
En de Rotterdammers mochten niet staken. Hiervoor is natuurlijk weer een mooi
excuus gevonden, zoals er altijd een mooi excuus is. De polderelite wil gewoon de
achterban stil houden om rustig een nieuw sociaal akkoordje te kunnen sluiten
en verder te kunnen gaan met hun polderproject ‘De Nieuwe Vakbond’.
Want tussen de regels van het welkome gebulder van
Heerts in Amsterdam viel precies te horen wat hun plan is. ‘Als jullie doorgaan
met deze plannen dan komt de bond niet meer terug naar Den Haag!’ schreeuwde
Heerts. Handen af van ontslagbescherming, zei hij. Maar wacht even, wat zegt
hij nou? Dit is wat hij zegt. Als jullie zo gemeen doen dan willen we niet meer
verder meepraten in Den Haag over het vormgeven van de bezuinigingen en
verslechteringen. Dan doen we niet meer mee. Wat een dreigement! Even te
vergelijking: wat denken de leden? ‘Als jullie doorgaan met deze plannen dan
gaat de boel PLAT!’ Wat denkt de polderelite? ‘Als jullie doorgaan met de
plannen dan mogen jullie in je eentje vergaderen. Mark, ik kom je dan niet meer
je koffie inschenken, hoor je dat!’
Halverwege de actie gingen de schoonmakers weg. Ze
verveelden zich. Het zegt genoeg. Ik geef ze groot gelijk. Ze waren de enige
die leuzen hadden geschreeuwd.
Maar de boel is niet verloren en we blijven trouw lid
van FNV. Want de vakbondskaderleden hebben deze acties afgedwongen. De bobo’s
namen ons uiteindelijk bij de neus. Blij zullen de kaders hier niet mee zijn en
zeker weten zullen er nieuwe pogingen komen om acties op te zetten. Daar heb ik
vertrouwen in. En in Rotterdam zal er alsnog een werkonderbreking zijn. In
Amsterdam wordt gestaakt in de thuiszorg. Ergens zijn juist de truukjes die de
polderelite uithaalt een reden tot vertrouwen. Want ze halen deze alleen maar
uit omdat anders misschien de Nederlandse werkers op zouden staan en werkelijk
Mark Rutte met pek en veren de stad uit zouden dragen, zoals op de betere
Sociale Woestijn poster te zien was. Mijn vertrouwen in de werkers en de
vakbondskaders is ongeschonden. En ik roep iedereen op: geef nooit je
vertrouwen in elkaar op. Werkers hebben alleen elkaar, wij moeten het voor
elkaar doen. Niemand gaat het voor ons doen. Houdt moed!
