De Rode Lynx vindt de monarchie helemaal
niets. Slampampers, dat zijn het nu, tirannen, dat waren ze vroeger. Dit is het
eerste deel uit wat ik een serie wil maken. Hierna zal ik per aflevering de
afzonderlijke Oranjes de grond in boren. In dit eerste deel twee punten. Ten
eerste, de Oranjes zijn niet Nederlands. Ik ben helemaal voor immigratie en
vind het idee van ‘de natie’ onzin, maar dit ligt anders bij een ‘oer-Nederlands
verschijnsel’ als ons koningshuis. Hun claim rust op hun afkomst en op de
natie. Het is dus vreemd als zij voor geen meter uit Nederlanders bestaan. Te
meer aangezien het vaak de monarchistische rechtsen zijn die beperkingen op de
immigratie willen. Ten tweede: de monarchie is een door de dictator Napoleon
opgelegde politieke structuur en past geheel niet bij de dominante politieke
traditie van de Gouden Eeuw, de eeuw waarop de Oranjes hun (ook nog eens foutieve)
claim op het koningschap baseren.
 |
| De natuur geeft het voorbeeld: schijt aan de Oranjes |
Laten we even de
afkomst er bij pakken van Willem-Alexander
Claus George Ferdinand, de huidige Prins van Oranje, tot aan de vader van
Willem van Oranje, de Zwijger. Ik volg de mannelijke lijn tot aan de
afschaffing van de Salische wet[1]. Willem-Alexanders vader was een Duitser. Zijn grootmoeder was ook getrouwd met een Duitser. Diens
moeder was getrouwd met een Pruis[2].
Diens vader ging met een Waldeckse.[3] Diens
vader ging met Russin. Diens vader ging met een Pruisse. Diens vader ging met
een Hanovers-Engelse.[4] Diens
vader (we hebben het inmiddels over begin 18e eeuw) was van de een
Friese tak en ging met een Hessense.[5] Diens
vader, ook van de Friese tak, ging met een Anhalt-Dessause.[6] Diens
vader, ook van de Friese tak, ging zowaar met een in de Verenigde Provincën
geboren vrouw, van de later uitgestorven tak Oranje-Nassau.[7] Diens Nassause vader legde de basis
voor de Friese tak, en ging met een Nedersaksische. Diens Nassause vader ging
met een Beierse. Nou, diens vader was dus de Nassause Willem de Rijke. Die
kreeg met Juliana zu Stolberg een kind genaamd Wilhelm, Prinz zu Oranien und
Graff von Nassau-Dillenburg, later bijgenaamd De Zwijger. In Nederland noemen
we hem vaak Willem van Oranje. Willem van Oranje was de oudere broer van de
stamvader van de huidige Oranjes.
Dus wat voor
afkomst heeft Wim-Lex? De Oranjes zijn de meest allochtoonse familie van
Nederland. Wat zou je toch als xenofobe rechtse monarchist hier van moeten
vinden? Willem-Alexander is door en door Duits van afkomst. Dit gaat meer dan
450 jaar terug. Amalia, zijn eerste dochter, kreeg hij met een Argentijnse. Wat
ook redelijk ver af ligt van Volendam. Ze komen overal vandaan eigenlijk,
behalve Nederland. Waarom doet dit er toe? Als je gewoon iemand bent zoals jij
en ik dan maakt het me geen reet uit waar je vandaan komt. Bij het koningshuis
ligt dat anders. Zij claimen een troon op basis van hun afkomst en daarmee is
hun afkomst van belang. Het zijn absoluut geen Nederlanders en stammen ook niet
af van Willem van Oranje. ‘Willem van Oranje had de Nederlanden geleid naar de
vrijheid!’ In een volgend deel van deze serie kom ik daar op terug. Op basis
van deze claim is Beatrix nu de inhalerigste, gierigste uitkeringstrekker van
het land. Beatrix stamt alleen dus niet van Willem van Oranje af. Jammer voor
je meid, inleveren dat geld, je claim is ongefundeerd.
Monarchie is on-Nederlands
Ten tweede, over
de monarchie. In de tijd van Willem van Oranje tot aan Willem V waren er
grofweg twee belangrijke politieke stromingen in Nederland. De Staatse, de
libertarische, republikeinse, gelieerd aan het meer vrije calvinisme; en de
Orangistische, gelieerd aan de strenge calvinisten, maar ook republikeins. Wat
zeg ik nou, beide republikeins? Ja. De eerste stroming wilde géén stadhouder,
of zo min mogelijk invloed voor de stadhouder. De tweede wilde een ‘eminent
hoofd’ voor de Republiek der Verenigde Nederlanden, die bovendien de reformatie
diende te beschermen en uitbreiden. De eerste wilde geen erfopvolging in het
stadhouderschap. De tweede wilde wel een erfopvolging in het stadhouderschap.
Niemand wilde een koning.
Er is een
cruciaal verschil tussen een koning en een stadhouder. Het woord stadhouder
heeft niets te maken met ‘steden hebben’, wat vaak ten onrechte wordt gedacht.
Het woord is synoniem aan het Franse[8] lieutenant, dus lieu en tenant: plaats
houder. Plaatshebber, houder, plaatsvervanger. Stad is hier ‘plaats’: de
stadhouder is de plaatsvervanger van de heer, graaf, hertog, koning of keizer. De
positie van de stadhouder was ontleent
aan iemand anders, die het (via via) van god heeft gekregen. Hij vervulde twee
functies: als gouverneur, en kapitein-generaal van het leger, in het gebied
waar hij stadhouder is. Vooral van dat laatste ontleende de stadhouder zijn
positie: zijn macht in het leger. Een koning is een soeverein. Een stadhouder
is in principe een ambtenaar.
Stadhouder is
daarmee een veel veranderlijker positie dan koning. Diens positie is godgegeven
en hij is in principe de baas over alles in het land. Dus is alles in Engeland
van de Engelse koning, althans pro forma
(nu nog). In Frankrijk kon Lodewijk XIV stellen dat hij de staat was. De stadhouders in de Nederlanden hadden bij lange
na niet zulke macht, alhoewel zij zelf maar al te graag monarch wilden worden.
Daarom hechtten ze zoveel aan hun Prinsdom Oranje, want dan waren ze allicht
Prins en stonden ze boven de Hertogen, Graven etc. Daarom veroverde Willem III
zo graag Groot-Brittannië in 1688. Dan was hij koning. Maar zelfs op de
momenten dat de Oranjepartij zeer machtig was, zoals in het rampjaar 1672, was
er geen grote roep om een Oranjemonarchie. Dit paste ook geheel niet bij de
Nederlandse politieke cultuur zoals wij lezen bij de wetenschappers Velema en
Kossmann.
Dus wanneer
kregen wij een koning? Napoleon, zogenaamd erfgenaam van de Franse Revolutie,
de gestoord-geniale dictator, legde de monarchie de Nederlanden op. Zijn broer
Lodewijk Napoleon kreeg de honneurs en de soevereiniteit. Deze koning kon pas
soeverein worden omdat de soevereiniteit geroofd was, van de vele lokale
plekken waar die eerst gehouden werd, door de bezetters. Het meest trotse
symbool van republicanisme in Nederland, het echte stadhuis van Amsterdam, nam dictatorsbroer in. Dit werd ‘het
paleis op de Dam’. Willem I, zoon van de laatste stadhouder Willem V, kreeg
vervolgens in 1813 door de antinapoleontische machten de soevereine macht over
de Nederlanden toebedeeld. Er was dus geen ‘echte Nederlandse’ ontwikkeling die
aanzette tot het koningschap. Het is ons opgelegd. Imperialistische rovers
hebben de soevereiniteit gestolen en onderling verdeeld, uiteindelijk kwam het
bij een Oranje terecht.
Sterker nog, als
er al een relevante Nederlandse ontwikkeling was, dan valt die van de jaren ’80
van de 18e eeuw te noemen. De patriotten bedreigden toen zeer
ernstig de positie van stadhouder Willem V, een totale mislukking van een
stadhouder. Die was niet bij machte zichzelf te verdedigen, hij had er de
aanhang niet voor. Dit vadsige dronken Oranjezwijn wist dat hij ten val zou
komen. Gelukkig was hij getrouwd met een dame die nauw verwant was met de
Pruissische koning Frederik de Grote, een militaristische despoot. Kortweg
lieten die watjes van een Oranjes de Pruissische militaire macht hun positie
redden. Heel de Republiek werd snel veroverd (behalve Amsterdam, uiteraard
[kuch]). Als tegenprestatie werd van de dankbare inwoners verwacht een grote
som geld op te hoesten, waarmee Frederik de Brandenburger Tor liet bouwen.
Willem I, de
eerste koning, bleek al gauw na 1813 ook een te indringend en centralistisch
vorst voor de Nederlanders. Zijn krachtige beleid liep op veel weerstand, die
ruste op oude tradities en structuren. Willem II leverde vervolgens in 1848,
bang voor de massa’s, al een groot deel van zijn macht in. Maar daarover later
meer.
Samenvattend: 1)
Oranjes zijn geen Nederlanders 2) hun claim slaat nergens op want ze stammen
niet af van Willem van Oranje 3) de monarchie is een van buiten opgelegde
structuur die niet past bij de toenmalige politieke cultuur.
Conclusie: weg
met de Oranjes, weg met de monarchie!
PS. Wat ik me net bedenk. Wat nog meer belachelijk is aan dat de Oranjes zo veel uit immigranten bestaan is, is dat nog meer dan Wilders het Beatrix is die betrokken is geweest bij iedere racistische wet. Iedere wet wordt namelijk uitgevoerd (sinds 1980) uit naam van Beatrix. Zij heeft voor iedere beperking van immigratie persoonlijk getekend.
[1] Een
goeddeels verzonnen verschijnsel gebaseerd op de mythische ‘Salische Franken’, de
Franken afkomstig uit Salland (nu Overijssel). Deze Nederlandsstalige (Oudlaagwestfrankisch
– bekend van de uitspraak haþuþȳwas ann kusjam logūns )
stammenconfederatie zou onder Clodevec vanuit Toxandrië de basis hebben gelegd
voor het Frankische rijk, wat de basis werd voor haast alle Europeese
monarchiën. Hun Salische Wet bepaalde dat alleen mannen een kroon mochten
erven. Maar dat voert wat ver. Punt is dat deze voetnoot me de ruimte geeftom anekdotisch uit te wijden èn onbegrijpelijk Oudgermaans op de stek te zetten. De reden dat de Salische Wet in de negentiende eeuw onmogelijk relevant geweest kon zijn is omdat Holland al in midden 14e eeuw een vrouwelijke heerser had, net als Brabant begin 15e eeuw.
[2]
Pruisen, ligt nu in Duitsland.
[3]
Waldeck-Pyrmont, ligt nu in Duitsland.
[4]
Hanover ligt nu in Duitsland. Het Hannoverse huis had Groot-Brittanië geërfd
van de Nederlandse Willem III omdat hij faalde kinderen te krijgen.
[5] Hessen,
ligt nu in Duitsland.
[6]
Verassing: dat ligt nu in Duitsland.
[7] Er
zijn geen legitieme mannelijke nazaten van Willem van Oranje die verder hebben
gefokt na Willem III. Via een ingewikkelde constructie, een dame in de
zoveelste lijn, via een Friese tak, is het dat ‘Oranje-Nassau’ de
stadhouderlijke familie is gebleven. Maar die bestaat dus eigenlijk al 306 jaar
niet meer.
[8] En
daarmee ook aan het woord in het verbasterde Frans, Fries en Noors genaamd
‘Engels’. Grappig hoe de Engelsen een hekel plegen te hebben aan Fransen,
terwijl zoveel in Brittenland afstamt van Franse zaken. What’s in a name? Hun
eilandengroep heet ‘Great Britain’. Dit komt van het Franse onderscheid dat
gemaakt wordt tussen ‘Petit Bretagne’, dat wij kennen als Bretagne en ‘Grande
Bretagne’ oftwel Great Britain. Echt, je zal maar een nationalist zijn, als nationalisme altijd gebaseerd
is op lucht en leugens.
